Contract Marriage To Mr. Billionaire[Completed]

Chapter 5

Ako buntis? Paano? Oo nga pala, wala nga pala kaming proteksyon ng gabing iyon. Hindi ko naisip na baka ma buntis ako. Ngunit hindi pwede... Hindi ako pwedeng mabuntis. Kauumpisa ko  palang na patunayan ang sarili ko sa mga magulang ko na malayo rin ang marating ko balang araw, ngunit bakit na udlot na naman?

Paano na ako? Paano ang batang nasa sinapupunan ko? Ayoko naman na wala ang batang ito. Wala siyang kasalanan. Hinarap ko si Inay na may takot sa mukha.

"Buntis ka ba? "

Hindi ko magawang sumagot. Hindi ko alam ang isasagot. Wala naman akong nararamdaman na kakaiba sa akin maliban lang sa paglaki ng balakang at boobs ko. Ngayon lang ako nagsuka. Ngayon ko lang hindi nagustuhan ang luto ni Inay gayong paborito ko ang ginataang langka.

"Buntis ka?! " pagalit na tanong ni Itay na kakalabas ng kanilang silid.

Nakatayo lang ako sa tabi ni Inay, kinakabahan, natatakot kay Itay.

Napahawak ako sa aking pisngi nang sampalin niya ako.

"Warlito!" hiyaw ni inay at dinaluhan ako.

Nakayuko, nakahawak lang ako sa aking pisngi pinipigilan ang pagpatak ng luha ko.

Malakas siyang napasinghap sa pagkadismaya. "Wala ka nang narating nagpabuntis ka pa! Wala ka ngang maipagmalaki sa akin tapos heto, malaman namin ng inay mo na buntis ka? Nasaan ba ang utak mo?! "

"Warlito... " saway ni Inay sa kanya.

"Ang bobo mo na nga ang tanga mo pa! Sa inyong tatlo na magkapatid ikaw ang inaasahan ko. Dahil panganay ka! Pero ano? Ikaw pa itong walang narating! "

"Warlito, tama na.. "

"Hindi! " dinuro niya ang sintido ko. "Paano ako maging proud sayo kung ikaw mismo puro kadismayaan ang binibigay mo!"

Tama siya, puro kadismayaan lang ang binibigay ko sa kanila. Hindi ko lang akalain na ganito ka sakit na marinig sa mismong bibig niya. Tanggap ko na ang katotohanan. Hindi na niya iyon kailangan ipagdiinan sa akin dahil subrang sakit sa dibdib.

Hinahagod ni Inay ang likod ko nang makitang tahimik akong umiiyak. Si Itay humahangos sa galit at pagtitimpi na saktan ako.

"Ipakilala mo sa amin ang ama ng anak mo, " mariin na sabi ni Itay. "Dahil wala kang maaasahan na tulong galing sa akin. Tapos na ang obligasyon ko sayo bilang ama. Kung wala kang maipakilala sa amin, magpakaina at ama ka sa anak mo na mag-isa. Sana nag-isip ka bago mo naisipang magpabuntis... " aniya at umalis.

"Tahan na. Makasama sa iyo 'yan, " pagpatahan ni Inay panay hagod sa likod ko. Pinaupo niya ako sa upuan at niligpit ang pinagkainan namin. Nagsalin siya ng tubig sa baso at inabot iyon sa akin.

"Patawad 'Nay... "

"Hindi kita pipilitin na magsabi kung ano ang nangyari sayo. Hihintayin ko kung handa ka ng sabihin iyon. Sa ngayon, alagaan mo ang sarili mo. "

Pumasok parin ako sa trabaho ng araw na iyon. Hindi ko alam ang gagawin ko. Paano ko sasabihin sa mga magulang ko na isang beses ko lang nakasama at nakilala ang taong nakabuntis sa sakin? Pangalan lang niya ang alam ko. Hindi ko rin alam kung saan siya hagilapin upang sabihin sa kanya na nagdadalang-tao ako.

Natatakot akong sabihin sa mga magulang ko ang dahilan kung bakit nabuntis ako. Ayaw kong dagdagan ang hinanakit nila. Baka sa huli ako pa ang masisi ni Itay. Sasabihin na naman akong tanga at bobo.

Hindi na ako nanibago na parang hangin lang ako kay Itay. Dahil noon pa man ganito na siya sa akin. Nagpapasalamat ako dahil kahit papaano nandito si Itay gumagabay at umaalalay sa akin sa pagbubuntis ko.