"အကိုမောင်....! "
အိပ်ရာမှတရေးနိုး၍ ကုတင်မှမထ ကသေး
လွန်းမောင်အားစတင်အော်ခေါ်တော့သည်။
"အကိုမောင်....! "
၁ခါခေါ်လဲဘာမျှစကားမပြန် ၂ခါခေါ်လဲ
ဘာမျှအကြောင်းမပြန်သည်မို့ စိတ်မရှည်စွာဖြင့်
ကုတင်မှထလာသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှထွက်လာပြီး
အောက်ထပ်၌ရှိမည်ထင်၍ အောက်ထပ်ကိုသာ
ပြေးဆင်းလာတော့သည်။ အောက်ထပ်ဆင်းလာသော်လည်း
လွန်းမောင်အားမတွေ့ပေ။ ထို့ကြောင့် အပေါ်ပြန်တပ်ကာ
၀ရံတာရှိရာကိုသာဦးတည်သွားသည်။
"အကို...မောင်"
နောင်လေးကိုယ်တိုင်ထိုးပေးထားသောအညိုရောင်
ဆွယ်တာလေးအား၀တ်ဆင်ထားကာ ကော်ဖီခွက်လေးတစ်ခွက်ဖြင့်
နေထွက်ချိန်လေးအား လွမ်းဆွတ်တမ်းတ စဖွယ်ငေးမောနေသော
လွန်းမောင်အားတန်းတွေ့တော့သည်။
"အမောင်"
လွန်းမောင်ကတွေ့သည်နှင့် ရင်ခွင်ထဲအပြေး၀င်သည်။
တင်းကြပ်စွာဖက်ထားကာ နှခမ်းလေးမှာလည်းထော်နေသည်။
"ဘာလို့၁ယောက်ထဲထားခဲ့တာလဲ။ လိုက်ရှာနေတာတစ်အိမ်လုံး
နှံနေပြီ။ ခေါ်တာလည်းမထူးဘူး။ လူဆိုးကြီး "
နှခမ်းလေးထော်ကာစိတ်ဆိုးဟန်ဖြင့်ရင်ဘက်ကျယ်သို့
မထီတထီဖြင့်ထပ်ခါထပ်ခါထုနေသည်။။
"အချစ်ရာ မှန်တံခါးနဲ့လေ အထဲကအသံဘာမှမကြားရဘူး
အသက်ကလေးရဲ့ ကြည့်စမ်းပါအုန်းစိတ်ဆိုးနေတာ
ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ..... နှခမ်းလေးကထော်နေတာပဲ
ကလေးလေးပူချူတူးအာကူကြူးလေး"
နောင်လေး၏ပါးလေးအားဖွဖွလေး ဆွဲလိုက်ကာ
နှဖူးလေးသို့ မထီတထီလေးပွတ်ခနဲနမ်းလိုက်သည်။
"လူနားလည်တဲ့စကားပြောပါအကိုမောင်ရယ်။
ကဲ ပြောပါအုန်းအစောကြီးထပြီးဘာလုပ်နေတာ
မဟုတ်မှလွှဲရော အရင်ကကောင်မ......... "
(ကောင်မလေးအကြောင်း)
စကားမဆုံးသေးခင်ပဲနောင်လေးကိုစကားတွေရပ်တန့်သွားစေသော
အပြုအမူ.....။ မနက်ခင်းမှာခြောက်ကပ်ကပ်နှခမ်းပါးလေး
တစ်စုံမှစိုစွတ်စွတ်နှခမ်းပါအဖြစ်ကူးပြောင်းစဉ်......။
YOU ARE READING
မောင့်နေကြာ (mg's sunflower/Ongoing )
Action*အကယ်၍များသာ အနာဂတ်ကိုကြိုသိခဲ့ရင် အိမ်ပြန်လမ်းကို အဓိပတိလမ်းမအထက် မလျှောက်လှမ်းခဲ့ပါဘူး အကိုမောင်ရယ်... *
