ရက်တွေ၊လတွေအလီလီပြောင်းလဲခဲ့ပြီ
အချစ်တွေဟာပိုမိုဆန်းသစ်လာသည်။ ပိုမိုလည်း
လွှမ်းဆွတ်တက်လာသည်။
"လူနာ - ခွန်းသရစောနောင် ၀င်လို့ရပါပြီရှင့်"
သူနာပြုတစ်ယောက်အခန်းထဲမှထွက်လာပြီး
ခေါ်လိုက်သောနာမည်ကြောင့်နောင်လေးထိုင်ရာမှ
ထကာဆေးခန်းထဲ၀င်သွားသည်။
"ဒေါက်တာ"
"အော် ထိုင်ပါ"
အလုပ်စားပွဲခုံ၌ထိုင်နေသောဒေါက်တာဦးလရောင်ရှိန်းက
လှိုက်လှဲစွာနဲ့ပြုံးပြကာကြိုဆိုသည်။
ဒေါက်တာကနောင်လေးတို့မိသားစုရဲ့
Family Doctor တစ်ယောက်ပင်။
နောင်လေးတို့မိသားစု၏အားအကိုးရဆုံး
ဒေါက်တာပင်ဖြစ်သည်။
နောင်လေးကလည်းဒေါက်တာရဲ့အရှေ့မှာပဲ
၀င်ထိုင်လိုက်တယ်။
"စိတ်ကိုခိုင်ခိုင်ထားနောင်လေး
လူရင်းတွေမို့ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲပြောချင်တယ်"
"ပြောပါဒေါက်တာ။ ကျွန်တော်စိတ်ခိုင်ပါတယ်။"
"ဆေးစစ်ချက်အရတော့ ရောဂါကအရင်ကထပ်
ပိုဆိုးလာတယ်။ အများကြီးဂရုစိုက်ဖို့လိုနေပြီနောင်လေး"
ဒေါက်တာရဲ့စကားသံကြောင့်
နောင်လေးမျက်နှာညိုးသွားသည်။
စားပွဲပေါ်ရှိပန်းအိုးအသေးလေးကိုသာ
စိုက်ကြည့်နေမိသည်။
"level - 3ကိုတက်သွားတယ် နောင်လေး
ပြောချင်တာက....."
ဒေါက်တာရဲ့စကားမဆုံးခင်မှာပဲ
ညိုးသွားတဲ့မျက်နှာဟာပြန်လည်ပြုပြင်ကာ
ဒေါက်တာအားစ်ိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
ဒေါက်တာသည်ဆက်ပြောရန်လည်း
နောင်လေးအတွက်စိတ်မကောင်းဖြစ်နေဟန်။
"ကျွန်တော်အသက်ရှင်ဖို့ ဘယ်လောက် လောက်
အချိန်ကျန်သေးလဲဒေါက်တာ"
"လိုပါသေးတယ်။ ဆေးကိုသာမှီရင်
၃နှစ်လောက်အသက်ရှင်နိုင်ပါသေးတယ်။ "
နောင်လေးအသက်မဲ့စွာပြုံးမိသည်။
ဒီဘ၀တွင်အကိုမောင်နဲ့အတူရှင်သန်ရပ်တည်ရန်
၃နှစ်ကျော်ခန့်သာကျန်တော့သည်။
"အော်..... ဟုတ်ကဲ့။
ကျွန်တော်အရင်ကထပ်ဂရုစိုက်ပါ့မယ်။ "
"ကောင်းပြီနောင်လေး။ အရင်အပတ်ကမှာစရာတွေ
အကုန်မှာပြီးပြီဆိုတော့ ဘာမှထပ်မမှာတော့ပါဘူး။
ကျန်ရှိနေတဲ့အချိန်တွေမှာသာပျော်ပျော်နေပါ။ "
ESTÁS LEYENDO
မောင့်နေကြာ (mg's sunflower/Ongoing )
Acción*အကယ်၍များသာ အနာဂတ်ကိုကြိုသိခဲ့ရင် အိမ်ပြန်လမ်းကို အဓိပတိလမ်းမအထက် မလျှောက်လှမ်းခဲ့ပါဘူး အကိုမောင်ရယ်... *
