SIZDEN RICAM BU BOLUMU OKURKEN "M" SAKISINI DINLEYIN
.
.
.
Paris güzeldi, hareketli ve gelişen şehirde ne kadar çok vakit geçirirseniz, uzun yolculuk o kadar değerli oluyordu.
Amerika, Fransa ile karşılaştırıldığında hiçbir şeydi; kırsal kesimler ve şehirler sanki bir kitaptan fırlamış gibiydi.Hayat nihayet seni aramaya başlıyordu, Amerika'da karşılaştığın çalkantılardan tam olarak kaçamasan bile, sözde aşk şehrinde sana daha fazla fırsat veriliyordu.
Erkeklerin kullandığı arabalar hala size korna çalıyordu ve siz sokakta yürürken, göğüs dekolteniz ve omuzlarınız sergileniyor ve dizlerinizin çok üzerinde eteğiniz varken çocuklarıyla birlikte kadınlar dik dik bakıyordu.
Şehrin gün içindeki yoğunluğuna rağmen şehir merkezinde akşam karanlığına kadar açılmayan pek çok mağaza vardı.
Özellikle Club Kidult'un ülkenin en iyi gece kulübü olduğu söyleniyordu. Sahibi Koreli, joker karakterli, yabancıları "evlat edinme" becerisine sahip bir adama ait - ya da size öyle söylendi.
"Okuyamıyor musun? Şu anda kapalıyız." Club Kidult'un kapısını çaldıktan sonra bir adam sana dik dik bakıyor.
"Sahibi burada mı?" Garip adamın düşmanlığını başından savdın.
Sonunda bana alışılmadık olmayan bir şekilde yukarıdan aşağıya bakarken bakışları meraka dönüştü.
"Neden? Sana borcu var mı bebeğim?" Adam tamamen kapı çerçevesinde durmak için hareket ediyor ve uzun boyunun ardında dükkanın içini güzel bir şekilde görmemi sağladı.
"Hayır..." Bir erkekle nasıl oynanacağını çok iyi bilerek ona en tatlı gülümsememi vermeden önce bu ima karşısında sessizce ofladım.
"Bu gece burada gösteri yapıp yapamayacağımı görmek istedim."
"Dansçı mısın?"
" Hayır ama çoğunlukla şarkı söylüyorum."
"Şarkıcı?" Sessizce mırıldanıyor, sırıtışı keskin dişlerini gösteriyor.
"Buraya çok fazla insan gelmiyor, çoğu kadın sahnemizde dans etmek istiyor."
"Tahmin edebiliyordum." Diyip suratına baktım.
"Peki... İçeride mi?"
Adam sessizce mırıldanıyor.
"Ah, hayır."
Boş binaya bakmak için omzunun üzerinden geriye bakmadan önce cevabı çok açık sözlüydü.
"Ancak..."
"Ancak?"
"Bunun için beni öldürebilir ama,"
diye dönüp bana baktı.
"Onu beklemene izin vereceğim. Uğramayı ve süslenmeye gitmeden önceki gece için her şeyin hazır olduğundan emin olmayı seviyor."
"Pekala, şimdi başını belaya sokmak istemiyorum."
"Ah, eminim başımı büyük belaya sokacaksın bebeğim."
Seni kulübe davet etmek için yoldan çekilmeden önce sana göz kırpıyor.
"Ne yazık ki Cheol'den korkmuyorum."
"Cheol?"
Tereddütle tesise doğru yürürken bir an sorguladım.
Hala kapalı olmasına rağmen müzik çalıyordu ve arkalardan bir sürü ses geliyordu; bu yabancıyla muhtemelen yalnız kalmanın sinirlerini rahatlatıyordu.
"Sahibin adı Choi Seungcheol, ama ona bu şekilde seslenme, yoksa kafanı ısırabilir."
"O halde ona ne diyeceğim?"
