ပိုးစုန်းကြူးလေးဖမ်းပေးပါ(Completed)

10

2001ခုနှစ် ....
ရွက်ဟောင်းကြွေ၍ ရွက်သစ်ဝေစပြုချိန်မို့ ရာသီဥတုသည် အထီးကျန်လွမ်းမောဖွယ်လည်းကောင်းပေသည်။တစ်လမ်းလုံး တရိပ်ရိပ်ကျန်ခဲ့သောသစ်ပင်တို့အားငေးကာ အတိတ်ကို တကျော့ပြန်ပြန်လည်တွေးတောနေမိသည်။

"သဖန်းတော ..သဖန်းတောရွာ အဆင်းလေးတွေ ။
အထုတ်အပိုးတွေဂရုစိုက်ပါ။ ကျန်ရှိပစ္စည်းကို တာဝန်မယူပါဘူး"

ကားစပယ်ရာ၏ အော်သံကြောင့် ညချမ်းအေးလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားပြီး နဂိုပြင်ဆင်ထားပြီးသားကျောပိုးအိတ်လေးကို လွယ်ကာ ဆင်းဖို့ အသင့်ပြင်ထားဖြစ်သည်။ ခရီးသည် နှစ်ယောက်သုံးယောက်မျှ အတူဆင်းသွားပြီးမှ ညချမ်းအေး ထိုင်နေတဲ့ခုံကနေ ထရပ်လိုက်သည်။ အောက်ရှိကတ္တရာလမ်းပေါ် ခြေချပြီးမကြာဘူး သူ့ သံသေတ္တာကို ချပေးကာ ကားကပြန်ထွက်သွား၏။
သူရောက်နေတဲ့ ကားလမ်းဘေးမှာ သဖန်းတောရွာကြီးမှ ကြိုဆိုပါတယ် ဆိုတဲ့ မုဒ်ဦးအနီရောင်ကြီးက ခန့်ခန့်ထည်ထည်။ နှစ်တွေအများကြီးကြာပြီးမှ ပြန်ရောက်လာတဲ့ နေရာ။ တစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ် ပြောင်းလဲသွားသည်မှာ အရာရာတိုင်းမျက်စိတမှိတ်အတွင်းမမှတ်မိအောင်ပင်။

ဘာတွေဘယ်လောက်ပြောင်းပြောင်း ရွာအဝင်စက
လက်ပံပင်ကြီးကတော့ နီရဲနေအောင်ပွင့်ဆဲ။

" ဒီ‌က မောင်ရင်လေးက သဖန်းတောရွာကိုသွားမှာလား"

လာမေးတဲ့သူက ကားပေါ်မှာ အတူဆင်းခဲ့တဲ့ အဒေါ်ကြီးဖြစ်တာမို့ ပြုံးကာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

" ဟုတ်ကဲ့အဒေါ် ။ ကျွန်တော် သဖန်းတောရွာကို သွားမှာပါ "

ကားလမ်းဘေးကနေ ရွာကို ချိုးကွေ့ဝင်ရတဲ့ ကျောက်ကြမ်းလမ်း ကိုငေးရင်း သူဖြေမိသည်။ ကားလမ်းဘေးရွာဆိုပေမဲ့ လမ်းတလျှောက်လယ်ကွင်းတွေကြောင့် ရွာရောက်ဖို့ အနည်းငယ် လမ်းလျှောက်ဝင်ရသေးသည်။
ခါတိုင်းဆို ဒီလို‌ ကျောက်ကြမ်းလမ်းမပြောနှင့် ဖုန်ကထူထူ ၊ ဘေးမှာ ပေါက်နေတဲ့ ခြုံနွယ်ပိန်ပေါင်းတို့ကြောင့် လမ်းမသာသလို အကောင်ပလောင်ကလည်းပေါသေးသည်။ သူတို့ငယ်ငယ်ကဆို ရွာထိပ်ထိ ကျူးကျော်ပြီးမဆော့ရဲကြပေ။