"ချမ်းအေး "
"ဗျာ"
"မုန့်စားချင်လို့လား"
"ဟာ... မဟုတ်ပါဘူး "
ကလေးတွေ စားနေတဲ့ အာတာပူစီ ဆိုတဲ့ မုန့်ကိုငေးကြည့်နေမိပြီးမှ ချမ်းအေးရှက်ကာ ခေါင်းရမ်းလိုက်သည်။ စုံသာမြိုင်သည် ချမ်းအေး အကြည့်တွေရှိရာမုန့်သည်ဆီ ခပ်မြန်မြန်လျှောက်သွားပြီး အပြာနုနု အရောင်အားရွေးချယ်ဝယ်ပေးလိုက်၏။
"ရော့.."
လက်ထဲရောက်လာတဲ့ အပြာရောင် မုန့်ကိုကြည့်၍ ချမ်းအေး အနေရခက်သွား၏။
" ကလေးတွေမှစားတာလေ "
" မင်းလည်းကလေးပဲလေ "
" ရှက်စရာကြီး"
" မစားရင်အရည်ပျော်ကုန်မယ် ။ စားစရာရှိတာစား"
လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲကာရှေ့ကနေထွက်သွားတာကြောင့်အာတာပူစီကြီးကိုင်ကာ နောက်ကနေပြေးလိုက်ရသည်။
"အရသာရှိလား"
ပါးစပ်ထဲကစားလက်စ ကိုမြိုချရင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
"နောက်တစ်ခါ ထပ်ဝယ်ကျွေးရအုံးမလား"
"တော်ပါပြီ။ ဘာကြောင့်လဲမသိဘူး ။ အကြိုက်ကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ တအားစားချင်လာတာ ။ စားလိုက်တော့ မပြည့်ဝခဲ့တဲ့ ဆန္ဒပြည့်ဝ သွားသလိုပဲ ဟီး.. ကျွန်တော် တော်တော်ကျေနပ်သွားတာ"
ဈေးဝယ်လာခဲ့တာဖြစ်ပေမဲ့ မငေးမောပဲ ဒီမုန့်ကိုပဲကလေးတစ်ယောက်လို စားနေတာမြင်တော့ရယ်ချင်ပေမဲ့ မရယ်ရက်ခဲ့ပေ။ ဘယ်လောက်ပဲ ပြည့်စုံအောင်ထားပါစေ ငယ်ကမပြည့်စုံခဲ့တဲ့ အချိန်က အခိုက်အတန့်ကို သူ့နှလုံးသားထဲမှာ စွဲတုန်းထင်ပါ့။
"ပြီးပြီလား"
"ဟုတ်"
သန့်စင်ခန်းရှေ့ကနေစောင့်နေပေးတာကြောင့် ညချမ်းအေးကျေနပ်သွား၏။ ကလေးတစ်ယောက်လိုစေးကပ်နေတဲ့ အာတာပူစီရဲ့သကြားရည်တွေကို
အနေရခက်နေတုန်း သန့်စင်ခန်းရှေ့ကို လက်ဆွဲခေါ်လာတာဖြစ်သည်။ အလိုက်သိတယ်လို့ အမှတ်ပေးချင်ပေမဲ့ လည့်ကြည့်သွားကြတဲ့ မိန်းကလေးတွေရဲ့
အကြည့်ကြောင့် စိတ်ကပြန်ကောက်ချင်သွား၏။
VOUS LISEZ
ပိုးစုန်းကြူးလေးဖမ်းပေးပါ(Completed)
Roman d'amourrebirth ဇာတ်လမ်းအမျိုးအစားအား မှီငြမ်းရေးသားထားခြင်းဖြစ်သည်။
