"Bana bak, sen beni hırsızlıkla suçlayamazsın!"
"Suçlarsam ne olur?"
"Hiçbir şey olmaz! Ben koskoca Firuze Parfümeri'nin ceo'su Mehmet Bera Özkayahan'ım, ya sen? Sen kimsin de senin suçlaman bir şeylere sebep olsun ha? Kimsin sen?"
Karadeniz damarım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MEHMET BERA ÖZKAYAHAN
İçinde bulunduğumuz arabanın durmasıyla birlikte yanı başımda duran otele kaşlarımı çatarak baktım. Ve Sade denilen kızın evinden çıktığımız andan beri benimle konuşmayı reddeden, bu yüzden arabadaki otomatik paneli kapatmamış olan babaanneme burada ne aradığımızı sormak adına döndüm. Ancak onun çoktan arabadan çıkmış olduğunu görünce alelacele bir şekilde arabadan indim.
"Babaanne?"
Seslenişimle birlikte, nefretle bakan gözlerini bana çevirdiğinde, öfkesinin sebebi olmama rağmen aklımdaki soruyu sormaktan çekinmedim.
"Niye buraya geldik? İstanbul'a gitmiyor muyuz?"
"Hayır gitmiyoruz," derken gözlerini tehditkârca kıstı. "Sen o kızı, kendinle evlenmeye ikna edene kadar da gitmeyeceğiz."
"Sen hâlâ orada mı kaldın babaanne? Duymadın mı? Ne o, ne de ben istiyoruz evlenmeyi! Nereden çıkardın bu evlilik fikrini?"
"Aptal!" diye bağırdı etrafta kimsenin olmayışını fırsat bilerek. "Her şeyi seni kurtarmak için yaptığımı anlayamadın mı hâlâ? Dün çalışanlarınla sevgili olduğuna dair hakkında çıkan haberler yetmiyormuş gibi bugün kim olduğu bilinmeyen bir kızla uygunsuz fotoğrafların çıktı! Birde o kız bahsettiği telif davasını açarsa ne olacağını sanıyorsun? Tüm sorumluluk Sezin'e mi kalacak?" Başını iki yana salladı. "Kime kalacağını söyleyeyim, şirket içindeki tüm ekiplere liderlik etmekle görevlendirdiğimiz ceo'muza, yani sana kalacak! Hem mahkeme hem de yönetim tarafından cezalandırılacaksın. Şirkette herhangi bir hakkının kalmayacağını, kendine başka bir iş araman gerektiğini söylememe gerek bile yok!" Gözlerini kıstı. "Şimdi o kızla evlenme fikrini neden ortaya attığımı bir kez daha düşün."
Sesli bir soluk vererek gözlerimi yumdum. Ve sakin kalma çabası eşliğinde yeniden açtım.
"Ne yapmamı istiyorsun babaanne? Bu anlattıkların sadece benim evlenmeyi kabul etmeme yarar. O kız yine benimle evlenmeyi kabul etmez."
"Kabul etmesi için oldukça mantıklı bir nedeni var aslında."
"Neymiş o? Takıntılı eski sevgilisinden kurtulmak mı?"
"Peşindeki adam eski sevgilisi değil."
Alt dudağımı büktüm. "Kim peki?"
"Kıza sevgililik teklifinde bulunmuş, reddedilmeyi de gururuna yediremeyip başına musallat olmuş biri. Sizin fotoğrafınıza çeken de, zannettiğin gibi Sade ve arkadaşı değil, o adamın ta kendisi."
Sade'ye karşı olan sinirim; fotoğrafımızı, arkadaşıyla planlı bir şekilde sosyal medyada paylaşmış olmalarını düşünmemden ileri geliyordu. Babaannemden öğrendiğim bu gerçek bütün dengemi sarsmıştı.
