"Bana bak, sen beni hırsızlıkla suçlayamazsın!"
"Suçlarsam ne olur?"
"Hiçbir şey olmaz! Ben koskoca Firuze Parfümeri'nin ceo'su Mehmet Bera Özkayahan'ım, ya sen? Sen kimsin de senin suçlaman bir şeylere sebep olsun ha? Kimsin sen?"
Karadeniz damarım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
FİRUZE SADE ERDEN
Dudaklarımda hissettiğim yoğun baskı, geçirdiği atak sebebiyle şoka giren beynimi saniyeler içinde kendine getirdiğinde; aramızda duran ellerim aniden beni bu durumdan kurtarmak için havalandı. Ve karşımdaki adamı benden ayırmak için var gücüyle göğsünden itti.
İtişimdeki kuvvete birkaç saniye karşı kuvvet uygulayan Bera, sonunda beni bırakmaya karar verip kendini hızlıca geri çektiğinde büyüyen gözlerimle yüzüne baktım. Sanki beni öpen o değilmiş gibi onun da ufak bir afallamayla gözlerime baktığını gördüğümdeyse, içimdeki öfkeyi dindiremeyerek yanağına okkalı bir tokat attım.
Tokadın şiddetiyle sağa düşen yüzünü bana çeviremeden de oturduğum yerden kalktığım gibi az önce onun geldiği yöne doğru koştum.
Oldukça büyük ve ikimizden başka kimsenin olmadığı uçağın tuvalet bölümüne hızlıca girdiğimde, yaşadığı olaylar sebebiyle kıpkırmızı kesilmiş olan yüzüme baktım. Ve dudaklarımda hâlâ daha hissettiğim varlığından kurtulma çabası eşliğinde önümdeki çeşmeyi açarak ağzımı yıkamaya başladım.
Koparmak istercesine yıkadığım dudaklarımı aynı sertlikle peçeteye sildikten sonra kendimi sakinleştirmek niyetiyle gözlerimi yumdum. Ancak yumar yummaz gözümün önünde yine az önceki an belirdiğinde, hızlıca yeniden açtım. "Düşünme, düşünme..."
Duyduğum sesle birlikte öfkeyle dudaklarımı birbirine bastırırken, "İyi misin?" dediğinde kendimi tutamayıp bağırdım. "Sana ne!?"
Korkup gitmesini ya da bir daha benimle muhatap olmamasını beklerken, "Belli ki iyisin," dediğini duyduğum an, hışımla kapıyı açıp onu sertçe iteledim.
"Ama sen kötüsün! Tıpkı o sapık gibi kötü!" Bir sinir boşalmasıyla göğsüne vurmaya başlarken, bağırmaya devam ediyordum. "Beni nasıl zorla öpersin ha!? Nasıl yapabilirsin böyle bir şeyi!? Nasıl bu kadar iğrenç bir insan olabilirsin, nasıl-"
"Evet iğrenç bir insanım!" diye bağırarak sesimi bastırdığında konuşmasını durmaksızın sürdürdü. "Çalışanımın, senin emeklerini çalmasına engel olamadığım için iğrenç bir insanım! Artvin'e gelip, o sapığın eline seni tehdit etmesi için fırsat verdiğim için iğrenç bir insanım! Tanıştığımız ândan beri sana kötü davrandığım için iğrenç bir insanım! Ama en çok da, birkaç saniye tutulan nefesin panik atak krizlerini geçirdiğini duyduğum ve seni bu yüzden öptüğüm için iğrenç bir insanım! Ve tüm bu iğrençliklerimden dolayı senden özür dilerim! Oldu mu?"
