"Bana bak, sen beni hırsızlıkla suçlayamazsın!"
"Suçlarsam ne olur?"
"Hiçbir şey olmaz! Ben koskoca Firuze Parfümeri'nin ceo'su Mehmet Bera Özkayahan'ım, ya sen? Sen kimsin de senin suçlaman bir şeylere sebep olsun ha? Kimsin sen?"
Karadeniz damarım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MEHMET BERA ÖZKAYAHAN
Akşam birkaç kez telefonla aramış olduğum Sade hiçbir şekilde aramalarıma dönüş yapmadığında, numaramı engellediğini anlayıp bir B planı hazırlamıştım. Ve hem bu planı düşünmekten hem de evim dışında hiçbir yerde uyuyamıyor oluşumdan gece boyu uyanık kalmış, sabahın ilk ışıklarıylaysa bir taksi çağırarak otelden ayrılmıştım.
Bir araç kiralama firmasına gidip işimi görecek bir araba aldıktan sonraysa Sade'nin kaldığı eve yol almış ve evinin önüne geldiğimde onu, valiziyle evden çıkarken görüp afallamıştım. Uçağın çoktan kaçtığını, ki kaçmasa bile Sade'nin uçağın kalkış saatinden haberi olmadığını bildiğimden rotasının başka bir yer olduğunu anlayıp merakla peşine takılmıştım.
Önce bindiği otobüsü takip etmiş sonra da gelmiş olduğu emlakçının karşı tarafına arabamı park ederek çıkmasını beklemeye koyulmuştum.
İçimden bir ses Bilge'yle kaldığı evden taşındığını, sebebinin de Bilge'nin onun tüm sırlarını bizimle paylaşmasından ileri geldiğini söylüyordu. Arkadaşını dahi hayatından rahatlıkla silebileceğini görmek beni ürkütse bile baş koyduğum yoldan dönmemekte kararlıydım.
Dakikalar sonra emlakçıdan ufak bir çocukla çıkan Sade'yi yürüyerek takip etmeye karar verip arabadan indim. Ve aramıza belli bir mesafe koyarak peşlerine düştüm. Salak çocuğun karıştırmaları yüzünden gittikleri evi epey geç bulduklarındaysa göz ucuyla etrafa bakındım. Bu, Sade'nin önceki evinin aksine merkezdeydi, etrafında birçok bina vardı.
Yapmakta olduğum inceleme sırasında, nereden çıktığını anlamadığım uzun, zayıf ve şapkalı bir adamın Sade ile çocuğun ardından apartmana girdiğini gördüm.
Adamın tipinden zerre miktarda hoşlanmazken, apartman kapısındaki kameranın önünden geçerken yüzünü gizlediğini görmemle bunun bahsi geçen sapığın ta kendisi olduğunu anlayıp hızlıca gizlendiğim noktadan çıktım. Ve o, Sade'ye herhangi bir zarar vermeden yetişebilmek için koşturarak apartmana daldım. Asansörün çoktan harekete geçtiğini gördüğümdeyse, beklemekle zaman kaybetmeyip merdivenleri ikişer üçer atlayarak en üst kata çıktım.
Çıktığım ân gördüğüm görüntüyle ise anlık bir duraksama yaşadım. Sade'yi buraya kadar getirmiş olan çocuk merdivenlerin başında baygın bir şekilde yatıyordu. Hemen önünde de üzerine eter döküldüğü belli olan bir pamuk vardı.
Çocuğu boş verip evin aralık olan kapısından içeri daldığımda, ilk görüş açıma giren sırtı dönük bir şekilde salonda ilerleyen sapık oldu. Çıkardığım ayak seslerinden hızlıca yüzünü bana çevirdiğindeyse, görüşüme giren diğer şey yerde boylu boyunca yatan Sade oldu.
"Ne yaptın lan kıza!?" diyerek damarlarıma dolan öfkeyle ona doğru atılıp çenesine sağlam bir yumruk attığımda, acı bir inleyişle parkeye yapıştı. O kendini toparlayana kadar Sade'nin iyi olup olmadığını görmek için yanına koştum ve parmağımı şah damarının attığı noktaya yerleştirip birkaç saniye bekledim. Yaşadığını anlayıp rahat bir soluk verdiğim sıradaysa, sapığın kendini beklediğimden de kısa sürede toparladığını, bağırarak bana doğru koşmasıyla anladım.
"Laaaan!"
Elindeki bıçak, her şeyi yapabilecek kadar gözünü karartmış olduğunu belli ederken, bu noktada dövüşürsek Sade'nin zarar göreceğinden endişe ederek bacağımın uzunluğunu fırsat bilip ayağımla karnına bir tekme savurdum. Sert bir şekilde geriye gittiğindeyse, aramızdaki mesafeyi kapatıp Sade'den az da olsa uzaklaşmamızı sağladım.
"Erkek mi diyorsun lan sen kendine? Şerefsiz! Ne yaptın da bu hâlde lan Sade!?"
"Sana ne lan, sana ne!? Niye ilgilendiriyor seni Sade!?"
"Asıl seni ne ilgilendiriyor lan!? Reddedildiğin kızın hâlâ ne diye peşinde dolanıp duruyorsun? Bir kadın, hayır diyorsa hayırdır! Neyini anlamıyorsun lan sen!?"
"Eeeh! Yeter bu kadar öttüğün!"
Cümlesinin bitimiyle elindeki bıçakla birlikte üzerime koştu. Bir kol uzaklığına girdiğinde, sol elimi uzatarak bileğinden sertçe yakaladım ve sağ elimi yumruk hâline getirerek kalbinin üzerine sert bir yumruk attım. İki büklüm bir hâle gelmesiyle birlikte elini içeriden döndürerek diğer yöne alıp dirseğimle dirseğine sert bir vuruş gerçekleştirerek bıçağı yere düşürmesini sağladım.
Ardından da silah konusunda eşitlenmiş vaziyete gelmiş olmamızın rahatlığıyla onu acımasızca dövmeye başladım.
Dakikalar sonra yaşadığından, ama bir süre baygın kalacağından emin olarak onu serbest bıraktığımda pis kanının bulaştığı ellerimi nefretle üzerine sildim. Ve hâlâ baygın bir şekilde yatan Sade'yi gördüğümde sakin bir soluk vererek ayağa kalktım. Karnına basıp geçtiğim şerefsizin Sade'nin içeceğine uyku ilacı atmış olduğunu attığım dayak esnasında öğrenmiştim. Bu yüzden derin bir uykuda olmasının bilincinde olmak, sakinliğimin en büyük sebebiydi.
Yüzünü inceleyerek yanına çömeldiğimde, düşüşü sebebiyle yana düşen kaküllerinin açığa çıkardığı alnındaki derin yara izi dikkatimi çekti. Bu izin nasıl oluştuğunu istemsizce merak etsem de, şu an bunu düşünmekle zaman kaybetmeyip onu hızlı ve bir o kadar da dikkatli bir şekilde kucağıma alarak ayağa kalktım.
Kenarda duran valizinin içindeki kıyafetlerinin, sapık tarafından alınacağından endişe ederek ve buna asla razı gelmeyerek Sade'yi baş aşağı bir şekilde omzumdan sarkıttım. Düşmemesi için bir elimle belinden destek verirken, boştaki elimle valizini kaptığım gibi hızlıca evden dışarı çıktım. Hâlâ baygın olan ufak çocuğun üzerinden atlayarak asansöre yöneldim.
Beş dakika içinde yanına ulaştığımız kiralık arabanın arka koltuğuna Sade'yi dikkatli bir şekilde yerleştirirken, valizini de koltuklar arasında yer alan boşluğa koyup kapıyı yavaşça kapattım. Ve Sade'nin peşine düştüğümden beri yüzüne dahi bakmadığım telefonumu cebimden çıkarıp İstanbul'da olan Kerem'e hızlı bir mesaj yazdım.
