"Bana bak, sen beni hırsızlıkla suçlayamazsın!"
"Suçlarsam ne olur?"
"Hiçbir şey olmaz! Ben koskoca Firuze Parfümeri'nin ceo'su Mehmet Bera Özkayahan'ım, ya sen? Sen kimsin de senin suçlaman bir şeylere sebep olsun ha? Kimsin sen?"
Karadeniz damarım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MEHMET BERA ÖZKAYAHAN
"Merhaba canım, ben Kerem'le Bera'nın yakın arkadaşı Dilara."
"Merhaba. Ben de Sade."
"Sade mi? Haha. Orta ya da şekerli değil diyorsun?"
Yaptığı lüzumsuz şakaya kendi dışında kimse gülmezken, gözümün içine baka baka Sade'yle tanışmış oluşunun ardında beni tehdit etmekten başka bir şey yoktu. Aklı sıra evlenmekten vazgeçmezsem, Sade'yle bizi ayıracağını söylüyor ve bunun beni korkutacağını sanıyordu.
Korkmadığımı görmesini sağlamak için elimi Sade'nin beline koymaya yelteneceğim sırada, dokunuşumu istemediğini anımsayıp bundan vazgeçtim. Ve hem onu hem kendimi şaşırtacak bir şekilde, "Sevgilim?" diyerek ona seslendim.
Dilara'nın yüzündeki gülümsemenin silindiğini hissetsem de Sade'nin afallamış bir şekilde bakan gözlerine odaklanıp Dilara'ya bakma gereği duymadım.
"Hadi otur, ayakta çok kalma. Yine tansiyonun düşmesin."
Bu düşünceli hâlimin sahte olduğunu zanneden Sade, bir tepki vermeden arkasını dönüp deniz tarafına doğru olan taburelerden birine oturduğunda, ben de hızlıca yanındaki tabureye geçtim. Bu sırada Kerem'in Dilara'ya bir şeyler söylediğini duydum.
"Madem buradan geçiyordun, e gel otur bari sen de Dilara. Hoş geldin."
"Hoş buldum," diyen Dilara'nın yüzündeki zoraki tebessüm, Sade'ye baktığında büyük bir hâl aldı. Ve Kerem'le bizden laf alamayacağını bildiğinden Sade'nin üzerine oynamaya başladı.
"Sen... Bera'nın müstakbel eşi olmalısın?"
"Evet Dilara, Sade benim evleneceğim kadın."
Sade'nin onunla muhatap olmasını istemediğim için sorusunu kendim cevapladığımda, Dilara'nın hırstan ışıl ışıl olan gözleri bana çevrildi. "Bana evleneceğini söylediğinde pek inanmamıştım açıkçası. Çünkü seni 10 yıldır tanıyorum..."
"...Ve benim tanıdığım Bera, asla evlilik insanı değildi."
"O Sade'yle tanışmadan önceydi," derken, sesim aksini kabul etmez bir terslikte çıkıyordu. "Sade benim miladım oldu. Bilmem anlatabildim mi?"
Ufak bir kahkaha attı. "Anlattın," derken de masanın üzerinden Sade'ye doğru yaklaştı. Ve bir sır verircesine fısıldadı. "Ama sen yine de Bera'nın ipini sıkı tut olur mu? Erkekler, boş bırakmaya gelmez çünkü." Gözüyle parmağımı gösterdi. "Özellikle de yüzük parmaklarını boş bırakmaya..."
