Umarım keyifler yerindedir, bu aralar biraz keyifsiz olanlar bana yazabilir. Yazmayı sevdiğim kadar dinlemeyi de severim (:
Vakit kaybetmeden ben bölüme, sizler de satır arası yorumlara geçiyorsunuz.
Keyifli okumalar ❤
Bölüm Şarkısı: Onur Can ÖZCAN - Yalnızlığın Ezgisi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bitti sanılan tüm duygular, kapı arkasında gizlenir.
Sen ne zaman yüreğinin açık kapısını kapatırsan, o zaman özgürlüğünü ilan ederler..."
...Sene 2010...
Kaldığı yurt odasında saat gece yarısını çoktan geçmişti ve o hala masa başında oturmuş yeni yeni yemek tariflerini araştırıyordu. Ailesine göre bu meslek ve tüm bunlar boş işlerdi, ailesinin biricik kızları Sade, güzel bir üniversitede güzel bir bölüme girebilecekken o, aşçı olmayı kafaya takmıştı. Sarı ışık, yanan bir küçük mum ışığı hep bu masada ona eşlik ederken onun aklında sadece tek bir şey vardı; gastronomi dergilerinde gördüğü ünlü şefler gibi bir şef olmak ve ülkeler arasında adıyla değil yaptığı yemekleriyle anılmak istiyordu.
Aslında bir küçük hayali daha vardı; pek kimseye bahsetmediği, Kerem...
En yakın arkadaşının abisine âşık olmuştu. İlk görüşte oluşmamıştı bu hisleri. Kerem ona birkaç yardımda bulunmuştu ve Sade de farkında olmadan ona tutulmuştu. Başlarda önemsemedi, küçültmeye çalıştı içinde, avucunun içinde sıktı sıktı yok etmek için ancak o sıktıkça sevgisi elinin kenarlarından aktı, aktıkça da yüreğine doldu taştı...
"Eh be kızım, yemek tariflerinin arasında gezinirken Kerem nereden düştü aklına."Başta aldırış etmedi düşüncesine, çalışmasına geri dönerek beğendiği tarifleri önümüzdeki günlerde denemek için yanlarına yıldız koydu koyu yeşil kalemi ile. Yazının kenarındaki koyu yeşil kalem boyası, bir çift yeşil gözü getirdi önüne. Sanki karşısında durur gibi bir sürü cümleler söyledi içinden.
"Neden içimde tutayım ki?"diyerek, defterinin arasından bir kâğıt parçası çıkarttı ancak kağıdının kenarı biraz yırtılmıştı, fazla özensiz duruyordu. Sandalyesinden kalkarak kitaplığının önüne geçti, en güzel tariflerini yazdığı renkli kağıtlardan en güzel renkte olanı seçti.
Kağıtla birlikte masasına geri oturdu, sarı ışıklı masa lambasını biraz daha yakınlaştırdı. Yeşil kalemini de eline aldı ve başladı içinde olup biteni Kerem'e anlatmaya.
*** Merhaba Kerem, eline böyle bir kâğıt geçti çünkü artık içimde var olan o hisler her ne ise, artık sana ulaşmak istediler. Sana duyduğum tüm hisleri görmeni istiyorlar. Bu durumda ben bir elçi oluyorum öyle değil mi? (:
