Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Geç kaldın, parmaklarım tenini ezberleyeli çok oldu..."
"Seninle yatmak istiyor.."
"Saçmalama istersen." Sesi öyle buruk çıkmıştı ki, bunun olabilitesi bile mutlu yüzünü düşürdü.
Arslan ise gayet umursamaz bir tavırla "Saçmalamıyorum, emin olduğum bir şeyi söylüyorum. Şu an onun beyninde seksi Sade'yi yarattık ama ona aynı zamanda ne kadar Rahibe Terasa gibi olduğunu da göstermeliyiz. Yani istediğin ilişkinin bu boyutta olmadığını göstermemiz gerek. Henüz bilmiyor ama karşısındaki kız; değil yatmak, daha önce bir erkekle öpüşmedi bile, öyle değil mi?"
Düşen yüzüne ek olarak gittikçe kaşları da çatılmaya başladı. Karşısında gülen adamın üzerine atlamamak kendini zor tutuyordu. "Kötü bir şey mi bu?"
"Kötü değil, garip.. Hiç karşılaşmadığım bir şey. Ama istersen bu durumu şimdi son verebiliriz."
"Nasıl?"
Arslan ise cevap vermek yerine göstermek istedi. Daha doğrusu bu hırçın kızı biraz korkutmak. Çünkü bu kızın verdiği tepkiler onun hep hoşuna gitmişti. Ve yavaş yavaş Sade'nin üzerine doğru gelmeye başladı. Öyle yaklaşmıştı ki, hala ıslak olan saçlarından damlayan sular Sade'nin elbisesinden açıkta kalan vücuduna damlıyordu. Dili tutulmuş hatta tüm vücudu tutulmuş gibi kalan kız içinden vurmak için daha ne bekliyorsun diyordu. Ve nereye vurması gerektiğini buldu.
"Neden oturduğum evin, daha önce senin yaşadığın ev olduğunu söylemedin?"
Adamda tehlikeli olan vücudu, kadında tehlikeli olan yeri ise zekasıydı. Ve bu ikili birbirleri hakkında daha hiçbir şey bilmiyordu.
.
.
.
Ne ara bu duruma geçmişti Arslan? Daha biraz önce avucunda kuş gibi titreyen hırçın kız değil miydi? Ne olmuştu da Arslan'ın boğazından birden kızgın demir çubuklar geçiyordu. Gözlerini kaçırmayı denedi ama yapamadı, yapabileceği en kolay şey olan nefes almayı denedi, onu da beceremedi.
Sade'de durum ise çok daha farklıydı. Öğrendikleri çok kötü şeylerdi ancak yeri geldiğinde Arslan'a karşı kullanabileceği şeylerdi. Tıpkı şimdi olduğu gibi...
Sadece şu zaman dilimi düşünülse acımasız olarak nitelendirile bilinirdi belki ama, kısa bir süre de olsa Arslan'a karşı elinde koz tutması hoşuna gitmişti. Maalesef ki ilk kez acımasızlığı daha ağır basmıştı merhametinden. Ve yüzünde şimdi senin çıranı yaktım, diyen tehlikeli bir gülümseme...
