Adım adım hikayemize giriyoruz, ufaktan ufaktan olaylar başlıyor.. Bakalım neler yaşanacak.
Hazırsanız başlayalım :)
Bu arada ithaf isteyen herkes buraya sevdiği bir şarkıyı bıraksın. Hem sizin sevdiğiniz şarkıları dinlemek isterim, hem de yeni bölüm size ithaf edilsin ❤❤
Keyifli Okumalar...
Bölüm Şarkısı: Edis - An
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşkta sana rastladım, çıkmaz sokakların en güzeli..."
"Senden hiç hoşlanmadım Bay Dağlı. Bundan sonraki hislerim de hep böyle devam edecek emin olabilirsin."
Arslan biraz ona doğru yaklaştı hafif eğildi, mesafe kapanmak üzereydi. Kızın cayır cayır yanan gözlerine baktı. Tüm yüzünde gezdirdi gözlerini. Ardından tiksinir gibi baktı kıza ve
"Emin ol, sen de benden hoşlanmasını istediğim bir kız değilsin!"
.
.
.
Eve gireli yarım saatten fazla olmuştu. Kendi kendine konuşması ise saatlerdir devam ediyordu Sade'nin. Kafasında binlerce cümle kurmaya başlamıştı ve sadece bir tanesini beğenip eyleme geçirmek kalıyordu.
"Şeytan diyor, al et bıçağını sapla kalbinin tam ortasına görsün vicdanı, hoşlanmayı. Alırım bir tane deli raporu mis gibi yatarım deli yerinde deli rolüyle. Gerçi benim rol yapmama gerek yok. Benden iyi deli mi bulacaklar?"
Sağa sola gezinip dururken bacağına sehpaya çarpınca durdu. O kadar sinirli ve mutsuzdu ki eve geldiğinin bile daha yeni farkına varıyordu.
"Ne saçmalıyorum ben ya?"
Çalan telefonunun sesini duyunca, nereye fırlattığını bilemediği çantasını aramaya başladı. Tabi o bulana kadar arayan kişi çoktan kapatmıştı telefonu. Eline alınca arayanın annesi olduğunu gördü. Onların sesini duymak belki iyi gelir diye düşündü. Ailesini bekletmeden o aradı bu sefer.
"Annemm..."
"Ah benim Sade'm .. Ne yapıyorsun be kızım, hiç arayıp sormuyorsun bizi, nasılsın oralarda?"
"İyiyim annem işler çok yoğun bu aralar o yüzden arayamıyorum. Sen nasılsın, babam nasıl?"
Elbette ailesine işinden kovulduğunu söyleyemezdi. Koca İstanbul'da yaşayabilmesinin tek güvencesiydi yaptığı iş. Annesi yoluna taş koymazdı aslında. Ama babası iyiliğinin yanında korumacı ve biraz da sert bir mizaca sahipti. Kızını oraya okul için göndermişti önce. Sade de onu gururlandırarak okulunu başarı ile bitirmişti.
