Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir Nefesin İçindeki İki Dudak Arası Kadar Mesafemiz Var..."
"Sade..."
Bu sefer duyduğu ses Cem'e ait değildi. Ama tanıdığı başka sese de benzemiyordu.
"Hayallerim de sen de varsın. Birlikte gerçekleştirelim mi hepsini?"
Son kez sormak istedi bunu. Cem'in cevap vermemesi daha da üzüyordu onu.
"Üzgünüm hırçın, ama senin hayallerinle benim işim olamaz."
Son bir gayret gözlerini açınca dibinde duran gözlere dikkatle baktı. Bu, olamaz! diye düşündü
"Bay Dağlı, senin ne işin var benim dibimde!!"
.
.
.
Bir Gece Önce..
Gece yarısı ter içinde uyanan Arslan, rüyanın etkisiyle eline ne geçerse sağa sola fırlattı. Fırlatacak bir şeyi kalmayınca bu sefer odasında bulunan küçük masayı kenarından tuttuğu gibi yere çarptı. Yetmiyordu, ne yaparsa yapsın öfkesinin koyu alevleri sönmüyordu. Öyle büyüktü ki nefreti; parmağının ucuyla ona dokunan birisini bile yakabilirdi.
Kendisini balkonuna attığında şehrin dondurucu havasına bıraktı hala titreyen vücudunu. Soğuk bile onun teninde yanıp küle dönebilirdi. Odaya geri dönüp telefonunu aldı. Bir yandan telefonu tuşlarken diğer taraftan soğuğa tekrar yanaştı.
