Fazla uzun olmayan ama heyecanlı olduğundan emin olduğum bir bölümle sizlerleyim.
Bekletmeden sizleri bölüme alalım, buyrun efendim; özleyenler için Sade ve Fatih Arslan sizlerle...
***Oylarını ve yorumlarınız benim parmaklarımı çalıştırıyor , ek bilgidir!***
Bölüm Şarkısı: Sertap ERENER - Bu Böyle (Okurken dinlemenizi tavsiye ediyorum)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kabullenemediklerimde bugün sırada, gidişin var"
.
.
.
"Sen kazandın, gidiyorum."
Gözlerini masanın üstündeki ikisinin arasına koyduğu yüzükten zorlukla çekti. Sade'nin sözleri vücudunun her yerini farklı farklı acıtıyordu. Eli kadar maharetliydi sözleri de ancak Arslan'ın duymak istediklerini söylemeyecek kadar sevmediğini düşündürüyordu ona.
Gitmesini istemediğini o kadar iyi biliyordu ki ikna etmek için, kafasının içindeki türlü türlü fikirlerden en uygun olanı bulup beğenmesi ve Sade'ye sunması gerekiyordu.
Aklına ilk geleni söyledi ve "Seninle iddiaya giren kişi ben değildim." dedi.
Sade anlamadığı hatta söylediğini çok mantıksız bulduğu için kaşlarını çatarak, dudaklarını büzdü. "Ne demek ben değildim? Ben kiminle iddiaya girdim o zaman?"
"Bir bana baksana? Ben eski Arslan mıyım sence? Seninle böyle bir şey için iddiaya girebilecek o Arslan mıyım?"
Her ne kadar sorunun saçmalığını bilse de yine de gözleri ile cevabını bulmak için ona dikkatle bakması, kafasının aslında ne kadar da karışık olduğunu gözler önüne seriyordu. Bunu fark eden Arslan, kafa karışıklığı ile bulduğu açıktan içeri sızdı.
"Değilim, çok iyi biliyorsun, boşuna arama gözlerinle."
"Saçmalık!" şeklinde geri dönütte bulundu, kendini fazla yormadan sadece tek kelimeyle cevap verdi.
Saçma olan çok şey vardı Arslan için de en başında da bu girdikleri iddia ya da oyun, adı her ne ise, o geliyordu. Ardından elbette ki kendi elleri ile Sade'yi Cem için hazırlayarak ona teslim edecek olması geliyordu.
"Haklısın, saçma olan çok şey var! Mesela, sırf bir kâğıt parçasının üzerinde sarhoş kafayla yazdıklarımızdan dolayı, senin senelerini verdiğin bu yeri bırakman!" Her kelimesinin ardından, ikna kırıntıları olup olmadığını kontrol ediyor fakat eline geçen yokluk daha fazla kaybetme korkusu yaşatıyordu.
