VATAN TARİFİ

2.7

Selaaaammlar

Nasılsınız efenim?

Sağlık sorunlarım nedeniyle çok yazamıyorum. İnstada aktif olsamda bölüm yazmak çok zor oluyor bir türlü kafam çalışmıyor o yüzden bölümde mantık hatası varsa ve yahut yazım yanlışları ki hep oluyor affola.

Desteklerinizi unutmayınnn

O zaman iyi okumalarrrr.

-----------

-Yazar'dan-

"Komutanım keskin nişancıyı yakaladık."

"Alın depoya geliyoruz"

"Emredersiniz"Kaan depoya geçerken diğerleri de hızla girdi. Kaan kapıda nöbete geçip timi içeri aldı. Emir karşısındaki rehinin bedeninden bir kız olduğunu anlamıştı ama yüzü maskeliydi.

"Açın yüzünü!"Emir'in emri üzerine Barlas kızın yüzündeki maskeyi çıkardı. Kız başını dimdik tutarken Oğuz hiç beklemeden dayamıştı silahı alnına.

"Leya"hiçbir şey diyemedi karşısındaki kırgın mavilere. Yıllar geçmişti üstünden çok yıllar uzun yıllar.

"Hassi****"Emir de Alpte afallamıştı. İkiside bu darbeyi asla beklemiyordu.

Oğuz avcundaki kabzayı biraz daha sıktı. "Uraz kelepçele şunu"

"Emredersiniz"Leya göz kırpmadan Oğuz'un gözlerine bakmayı sürdürdü. Oğuz ise bundan nefret ediyordu. O mavilere bakmaktan nefret ediyordu.

"Kuzgun nerde?!"dedi Oğuz boğazdan gelen hırıltıyla aynı zamanda içinde biriktirdiği intikam duygusuyla.
"Bilmiyorum"Oğuz gözlerini yumup boynunu kütletti. Bünyesi fazla sinir doluydu. Bir haftadır görevdeydiler. Ellerinde kayda değer hiçbir şey yoktu. Üstüne üstlük yılları çıkmıştı karşısına.

"Kuzgun nerde?!"

"Bilmiyorum dedim sağır mısın?!"Oğuz silahı hızla beline sokup kızın önüne eğildi. Çenesini avcu içine alıp uyguladığı güçle beraber "kuzgun nerde?!"sadece baktı mavi gözleri Oğuz'un mavi gözlerine. Boş baktı. Anlamını yitirmiş olarak baktı. Baktı ama sadece baktı. 

Oğuz konuşmayacağını anladığında kafasını fırlatırcasına bıraktı ve ayağı kalkıp o ortamı terk etti. Ağır gelmişti. Birden karşısında yıllarını görmek çok ağır gelmişti. Zamanında uğradığı ihanet bile bu kadar acıtmamıştı.

"Oğuz"Alp hızla yanına gidip elini omzuna attı. Oğuz ise sigarasını yakmış etrafa tütüyordu. "Neden lan neden?!"

"Sakin oğlum sakin!"

"Böyle olmak zorunda değildi! Şu an mı ya şu an mı Alp şu an mı?!"

"Oğuz bir sakin ol!"Oğuz kapıda volta atmaya devam ederken bu sefer Emir çıktı dışarıya arkasından da Şevval.

Emir hızla çocukluğunun yüzünü avuçlayıp kızaran gözlerine baktı. "Bana bak olum. Bana bana bana bak"
Oğuz kızaran mavi gözlerini ona döndürdü. "Sakin kal. Sakin."

"İhaneti yetmedi mi?! Tekrar tekrar ne gerek vardı?! Ne gerek vardı?!"

"İstedikleri bu olum. İstedikleri savunmasız hale getirmek. Ellerine verme sen şu kozu bir sakin kal"Oğuz derin nefesler alarak yere çöktü.

"Alp kızı al. Yakındaki birime teslim et. Şu görevi bitirelim"

"Emredersiniz!"

-Eslem Neva-