Her şeyin bir tarifi vardır aynı vatanın olduğu gibi.
Peki Vatan sevgisi tarifli midir?
Yoksa bu sevgiye bu yola kendini adamış askerlerin mücadelesinin tarifsizliği mi?
Bölüm araları açıldı farkındayım ama toparlayacağız. Finale yaklaşıyoruz ama aklımda net bir final yok. Bende karışığım. Ama siz dert etmeyin keyifle bölüm okumanıza bakın.
Uzatmadan iyi okumalarrrrrrrr
------------
🍂
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌘
Emir Asaf Özçevik
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çok uzun sürmez gidip rapor bildirmem lazım. Leya elimizden kaçtı bunu da bildirmem lazım. Konuşmamız lazım. O yüzden gitmem şart ama söz geleceğim. Korkma tamam mı? Askerler şimdi gelir evin etrafında nöbete hiçbir şey olmaz."gözlerim anında dolarken konuştuğum anda sesimin titreyeceğini hissetmiştim.
"Emir. Sen olmayınca güvensiz hissediyorum. Seni istiyorum"tam tahmin ettiğim gibi sesim çok titremişti. Bu onunda yüzünde buruk bir ifade oluşturdu. Belki şımarıklıktı yaptığım ama gitmesini istemiyordum en azından yaşadıklarımı atlatana kadar.
"Hemen geleceğim. Gerçekten söz. Zaten göreve yollanmayız daha. Ortada hiçbir şey yok. Sadece yarbayın söylediklerini durumları öğrenmem lazım. Bir saat ver bana. Olur mu?"her ne kadar istemesemde zorla onayladım. Dudakları alnıma bir kere daha değdi ve sıcak bir öpücüğün ardından geri çekildi. "Şu kanlı kıyafetlerden kurtulayım söz geleceğim."
"Gel ama"
"Geleceğim. Sen birazcık uyu uyandığında yanında bulacaksın beni."yine hafifçe kafamla onayladığımda gözleri benim üzerimdeyken odadan çıktı. Dış kapının sesini duyduğum an gözyaşlarım yanaklarıma düşmüştü.
