VATAN TARİFİ

3.0

SELAAAAMM

yarın atacaktım ben yine dayanamadım saldım bölümü. Şaşırtıcı ama uzun bir bölüm diğerlerinin iki katı kadar hatta daha fazla bile olabilir.

Bu bölüme kısa diyeni 🔪

O zamannn size iyi okumalarrrrrr

-----------

Kasıklarıma vuran yoğun ağrıyla gözlerimi araladım. Ardarda bir sürü sancı giriyordu. "Emir"dedim acıdan büzüşürken. Sanki hiç uyumuyormuş gibi araladı gözlerini. "Hm?"

"Emir çok acıyor"hızla doğrulup "ne çok acıyor?! Noldu?"

"Kasıklarım çok acıyor"rahat bir nefes bırakıp yanağımdan öptü. "Normal Nevam. Ben gidip bir sıcak su torbası ayarlayayım. Hapta bulurum. Kahvaltıya kadar tutar seni. Tamam mı?"kafamla onayladığımda yanağımı okşayıp kalktı ve odadan çıktı.

Ağrı hala kasıklarıma vururken yatakta büzüştüm. Her güzel şeyin bir cefası oluyordu işte. Harbiden nasıl bir geceydi o öyle. Emir Asaf'ın etkisi üzerimde bambaşka bir şeydi.

Yaşananlar tek tek gözümün önünden geçerken yüzüme bir gülümseme yerleşmişti. Düşündükçe yanaklarıma da bir sıcaklık hücum ediyordu.

Kasıklarıma bir daha ağrı daha girdiğinde yüzümdeki gülümseme yerini acı dolu bir nidaya bırakmıştı. Yaşadığım bir ilkti ve Emirle yaşamıştım. İyiydi güzeldi de niye ağrı denen bir şey vardı ki?

"Geldim. Kaldır bakayım ayaklarını"dediğini yaptığımda yorganın altından ayaklarımın altına koydu torbayı. "Hap bulamadım gider alırım şimdi."

"Niye acıyor ki bu kadar?"

"Acaba niye?"bakışlarımı kaçırdığımda yatağın kenarına oturup yorganımı sadece ayaklarımı kapatacak şekilde açtı. Eşofmanımı hafifçe aşağıya çekip çamaşırımın üzerinden kasıklarıma masaj yapmaya başladı. Bu biraz da olsa rahatlatmıştı ağrıyan kısımları.

"İyi mi biraz daha?"

"Çok azcık"

"Bİraz daha yapalım o zaman"kafamla onayladığımda ovalamaya devam etti. Ağrı diner gibi olup tekrar batıyordu. "Çok mu ağrıyor ya?"

"Hıhı"

"Doktora mı gitsek?"

"Yok artık! Utanırım ben söylemeye."

"Hap alıp geleyim ben. Sen dinlen iyice. Bakalım sonra bir çözüm düşünürüz olur mu?"

"Olur ama çabuk gel tamam mı?"

"Tamam meleğim gelirim. Sen kendini sıcak tut. Ben hemen geleceğim"gözlerimle onayladığımda alnımdan öpüp ayaklandı. Üzerine bir tişört aldıktan sonra odadan çıktı.

🌘

"Biraz daha iyi misin?"kafamla onayladığımda saçlarımı arkada toplayıp ensemden öptü. "Oğuz aradı. Toplantı yapılacakmış. Gitmem gerekiyor"dudağımı bükerek baktığımda yanağımı okşadı. "Korkma tamam mı? Boss'u getirttim kapıda. Bir kaç devriyede geziyor buralarda."

"Boss mu?"dedim daha büyük bir korku içinde. Korkmayayım diye en büyük korkumu mu getirmişti bana gerçekten?

"Sakin. Bir şey yapmaz sana. En güvendiğim kişi o. Seni emanet edebileceğim kişi o."

"Ama Emir korkarım ben ondan. Ya havlarsa valla kalpten giderim!"

"Hiçbir şey olmaz. Hem sen niye bu kadar korkuyorsun köpeklerden?"derin bir nefes alıp "altı yaşımdayken annemle bir yere gitmiştik. Böyle kahvaltı yapmak için gibi bir şeydi çok hatırlamıyorum ama annem arkadaşlarıyla buluşmuştu. Beni de mekanın dışındaki parka doğru yolladı. Sırf utandığı için benden. Çünkü tek çocuğu olan annemdi. Her neyse parkta oynamayı bile bilmezken köpek havlaması duydum. Sonra bir baktım bana doğru üç tane köpek koşuyor. Önce bir şok geçirdim sonra kaydırağa çıktım. Salak gibi ayağım kayınca çıkmama kalmadan kayarak köpeğin şak önüne düştüm. Bacağımı falan ısırmıştı. Annemde bana kızmıştı. Kaçmayı bile beceremiyorsun diye. Travma ve unutamıyorum çok kötü bir andı"