VATAN TARİFİ

♡ÖZEL BÖLÜM♡

Selam.

Öncelikle operasyonda şehit olan askerlerimiz var başımız sağolsun vatanımız sağolsun. Bayrağımızın al rengine renk kattıkları kanları sağolsun.

Çok bir şey diyemiyorum. Bölümü atmamın yazmamın üzerine gelmesi daha buruk hissettiriyor.

İyi okumalar

---------

İnsanın evi tek çatılı bir kaç göz odadan oluşuyordu. Mevsimler değişsede evin içindeki sıcaklık değişmiyordu. Aynı bir kalp gibi. Bir kaç göz odadan oluşan zaman değişse de o evdeki o odadaki insanlara karşı değişmeyen sıcaklık işte ev tam olarak buydu. Benim evim Emir'di evimin odasında Asena ile ben vardım. Ne zamam ellerim buz tutsa Emir'in elleri ellerime kapanıyor üşümeme izin vermiyordu.

Şimdi yine ait olduğumu yerdeydik. Evimizde. Bir çatılı bir kaç göz odalı sıcak mı sıcak olan o evimizde. Aylar sonra üşüyen ellerime kapanan ellerle giriyordum bu eve.

Ayakkabılarımı çıkarmadan önce bir süre hazmetmeye çalıştım. Olanların gerçek olduğunu akıl sağlımı kaybetmediğimi idrak etmem lazımdı.

Emir'e doğru baktım. Boynunda uyuyan Asena'yı sıkıca kavramış elimi tuttuğu eli ise beni sıkıca kavramıştı. Sanki elinden kayıp gitmemizi istemiyormuşcasına. Haklıydı da biz çok ayrı kalmıştık ve vakit vuslat vaktiydi. Bir kalbin diğer yarısına bir bebeğin babasına kavuşma vaktiydi.

"Girmek istemiyor musun?"kafamla reddettim. "Tabiki de istiyorum. Sadece buradan içeriye adım attığımda adımlarının adımlarıma eşlik edememesinden korkuyorum"gözleri gözlerimin en derinlerine baktı. O kadar derin bakıyorduki hayal Emir gibi boş bakışlar değildi. Bu derin bakışları sadece Emir kullanabilirdi.

"Girelim"dedim onay vererek. Ayakkabılarımı tek tek ayaklarımdan sıyırdım. Emir de çıkardığında birlikte evimize girmiştik ve Emir'in adımları hala adımlarımla beraberdi. 

"Bir tık soğuk mu?"omuzlarımı bilmem gibisinden silktim. "Şu an kutuplara dahi gitsem benim için en sıcak yer burası. Kalbin yanımda atıyor"söylerken istemsiz sesim titremişti.

Derin bir nefes alıp elini belime koyduktan sonra dudaklarını alnıma bastırdı. Buz gibi olan tenim onun dudaklarının alnıma değmesi ile tüm bedenime titreşimlerle yaymıştı. Damarlarımdaki kan sıcacık akıyor geçtiği yerleri ısıtıyordu.

Asena'nın ağlamasıyla Emir hafifçe geri çekilip omzunda uyuttuğu kızımıza baktı.

"Babacım?"dedi sıcacık sesiyle. Aynı rüyalarımdaki gibi. "Neden ağlıyor?"

"Altını açmadım. Yapmıştır. Büyük ihtimalle o yüzden"

"Açalım nasıl açıyoruz?"

<♡>

-3 ay sonra-

"Oh tertemiz olduk"Emir,Asena'yı kucağına alıp boymuna gömüldü. "Mis kokulum benim mis mis"Asen babasına değişik sesler çıkartırken gülümseyerek yanlarına oturdum.

Şu an İzmirdeydik. Sinan baba hepimizi yemeğe toplayacaktı. Alpler,Oğuzlar,Barlaslar. Uraz ve Kaan memleketlerinde oldukları için gelememişlerdi.

"Sen hazır mısın?"kafamla onayladım. "Sen ver bana Asena'yı hazırlan. Eşofmanla gelme"

"İyi peki"Asena'yı kucağıma bırakıp kalktı. Asena beni gördüğünde ellerini kollarını sallamaya başlamıştı.