VATAN TARİFİ

Final part 1

Selaaaaam

Nasılsınız efenim?

Gece geç saat bölümü  oldu ama iki bölüm arasını fazla açmadım. Bir de finali ikiye bölüp bunu part 1 yaptım bir sonraki part 2 olacak ve bitecek.

Valla aklımda öyle sahneler vardı ki sizi ağlamaktan helak edecek ama yine kıyamadım çoğunu çıkarttım. Hatta hiç bırakmadım diyebilirim.

Neyse çok uzattım.

O zaman size iyi okumalarrrrr

-------------------- - -

-Eslem Neva-

"Yarbay amca aradı bebeğim. Vakti geldi artık babanla kavuşacağız. Hop şu eldivenleri de takalım babanın yüzünü yolma sonra."güzelce battaniyesine sarıp abimle Zeynep'e döndüm.

"Nasıl görünüyorum? Saçlarım falan nasıl?!"

"Çok güzelsin!"Zeynep öpücük attığında bende ona karşı öpücük attım. Abim bize gülüp Asena'yı kucakladı.

"Kanguruyu tak kolların ağrımasın"kafamla onaylayarak kanguruyu üzerime geçirdim. Kalbimde tarif edilmez bir heyecan vardı. Küçük çocuklar gibi yerimde tepinecektim. Emir geliyordu. Neredeyse bir ay sonra geliyordu. Kızını görecekti. İlk kez baba kız kavuşacaktı.

"Teyzem babaya hemen yüz verme biraz trip yap tamam mı?"

"Ya Zeynep hayır öyle deme. Dinleme annecim sen teyzeyi. Babanın elinde olsa seni koynundan çıkarmazdı. Elinde değildi sadece. En büyük cilvelerini babaya yap tamam mı bebeğim?"derin bir nefed alıp abime döndüm. "Gidelim artık abi vallaha kalbim patlayacak"

"Yarbay tam olarak ne dedi sana?"

"Dün sabah iletişimleri kesilmiş ama gece saatlerinde Barlas ile iletişim kurmuş sınırı geçmişler yoldaymışlar. Geliyorlar yani"

"İyi hadi bakalım sağ salim"

"Aksi bir durum olsa yarbay söylerdi. Barlas da bildirirdi. Demek ki sağ salimler ve ben artık kocama gitmek istiyorum çıkabilir miyiz evden?!" Asena'yı kanguruya oturtup "hadi bakalım çıkabiliriz"

Onaylayarak hızla evin dışına adımladım. İlk işim abimin arabasına binmek olmuştu. Gerçekten bir an önce kocama ulaşmak istiyordum. Deli gibi özlemiştim. Bütün gün kolları arasında yatmaktan başka hiçbir şey yapmayacaktım. 

Asena'nın başından öpüp gülümseyerek izlemeye başladım. Benim kızım babasıyla tanışacaktı. Onunda minik kalbi hissediyor muydu acaba bu heyecanı?

Ben ölesiyle hissediyordum. Böyle sıkışıyordu değişik bir his vardı kalbimde.  Geçmişti hepsi geçmişti. Artık Emir bizimle olacaktı. Benimle kızımla hep beraber.

"Babayı alıp evimize geri geleceğiz"

Yolun nasıl geçtiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Git git bitmiyordu sanki. Mideme de kramplar ardı ardına giriyordu. 

Bitmek bilmeyen yol sonunda bitmiş karargahın önünde durmuştuk. "Biz arabadayız"onaylayarak hızla indim. Koşar adımlarla karargaha girdikten sonra otopark kısmına doğru ilerledim. Bir yandan gözüm Asenadaydı. 

"Şefim"

"Yarbayım!"hızla yanına ulaşıp "gelmediler mi daha?"

"Yok bizde bekliyoruz. Maşallah ne kadar büyümüş ufaklık?!"gülümseyerek "büyüdü"kayan battaniyesini düzeltip "babaya geldik işte bizde"