NIM ON ZŁAPIE MNIE

16. Marne szanse

Poranek był całkiem znośny, wstałam już po piątej wzięłam szybki prysznic i wcisnęłam się w swoje ulubione dresy do biegania. Zerknęłam do dziewczyn, które spały w pokoju gościnnym, a aktualnie w sumie w pokoju Natalii. Nie miałam serca ich budzić, słyszałam w nocy jak przychodziły i sprawdzały co u mnie. Chciałam aby trochę odpoczęły. Zgarnęłam jeszcze bluzę i założyłam buty i najciszej jak się dało wyszłam z mieszkania pobiegać. Niedziela zapowiadała się naprawdę ciężko, a ja musiałam pozbierać wszystkie myśli w głowie dlatego poszłam pobiegać. Szybki trening zawsze dobrze mi robił, ale tym razem przemierzając tą samą trasę co zawsze czułam jedynie złość, która się we mnie kotłowała, a to wszystko przez tego pieprzonego dupka. Miałam ochotę go zabić, ale musiałam jeszcze coś z niego wyciągnąć, jakieś informacje na temat mojego ojca I tego co planuje. Podczas biegania kilka osób, które mijałam patrzyło na mnie z taką miną jakbym co najmniej kogoś im zabiła, a ja miałam aktualnie tylko jeden cel na celowniku. Próbowałam wyciszyć głowę, ale nic nie pomagało, a ludzie, których mijałam byli irytujący jak nigdy. Zrobiłam swoją standardową trasę i wróciłam do mieszkania i już miałam trzasnąć drzwiami z całym impetem aby się trochę wyładować, ale w ostatniej chwili przypomniałam sobie o Natalii i Vero.

— Kurwa, muszę coś zrobić! — myśli krążyły wciąż po mojej głowie, aż ta jedna wpadła mi do głowy.

Będziesz kiedyś tego żałować Melodii!

W głowie powtarzałam sobie jak mantrę, że to jedyna opcja aby do niego dotrzeć. Ściągnęłam buty w korytarzu i ruszyłam na górę aby się ogarnąć do wyjścia. Ponownie wzięłam szybki prysznic, pomalowałam się i ubrałam w wygodne ciuchy. Na tyłek wcisnęłam swoje czarne spodnie typu cargo dobrałam do tego czarny top z wiązaniem na plecach, chwyciłam wygodną bluzę, pod którą założyłam specjalny pasek I ukryłam broń oraz moje dwa noże.

Oj wpakuje Ci jeden w nich w jakąś część ciała dzisiaj..

Z garderoby wyciągnęłam jeszcze białe nike  i zeszłam na dół do kuchni, w której znalazłam karteczkę i długopis. Zostawiłam dziewczyną informację gdzie idę oraz, że się odezwę, a jeśli nie to napisałam im co mają zrobić. Może i aktualnie byłam bezmyślna, ale ten człowiek musiał mi zapłacić za wszystko i się wytłumaczyć za nim go zabije. Z mieszkania ponownie wyszłam najciszej jak się dało zgarnęłam jedynie kluczyki od swojego ścigacza bo zamawianie ubera wiązało się z czasem oczekiwania, a ja nie miałam czasu, nie chciałam go marnować. Po za tym nikt nie może mnie widzieć, nie wiadomo czy on nie ma swoich ludzi w tym mieście. Musiałam być uważna.. musiałam go zaskoczyć.

Mam nadzieję, że sobie jeszcze słodko śpisz, to będzie twój ostatni sen.

Po godzinie drogi parkowałam już pod kamienicą, w której mieszkał. Pocieszał mnie fakt, że nie mieli tu monitoringu, ale podejrzewałam, że on posiadał prywatny. Jednak miałam to gdzieś złość brała górę, a ja byłam zdeterminowana. Drzwi do jego mieszkania otworzyłam jak ostatnio i weszłam do środka bezszelestnie. Z paska wyciągnęłam oba noże i skierowałam się w stronę jego sypialni drzwi były otwarte, a on wciąż sobie słodko spał.

Tak bezbronnie i niewinnie aż szkoda go budzić.

Zerknęłam po pokoju żeby upewnić się, że jestem tutaj na pewno sama tylko z nim. Na szafce nocnej leżała jego broń więc podeszłam i zgarnęłam ją wkładając w swój pasek.

Nie ma to jak mieć broń na wierzchu, a i tak nie móc nic zrobić.

Obeszłam łóżko upewniając się czy już więcej nie ma broni, kiedy byłam pewna stanęłam na przeciw niego przed łóżkiem.