NIM ON ZŁAPIE MNIE

23. Kpina

                       ♤ Melodii ♤

Przez cały tydzień miałam święty spokój, dziewczyny wyjechały na jakieś małe niby wakacje, a ja wymigałam się tym, że miałam niby pełno pracy. Fakt był jeden, że nie miałam ochoty nigdzie jechać. Wszystkie zlecenia odłożyłam na bok, chciałam po prostu odpocząć od tego wszystkiego. Moja głowa potrzebowała się zrestartować, a ciało chciało odpocząć i całkiem się zregenerować. Jedynymi zajęciami były siłowania i leżenie przed telewizorem z winem i jedzeniem. Tak wyglądał cały tydzień.. święty spokój od wszystkiego i wszystkich. Natalii i Veronica utworzyły jakąś denna konwersację grupową abym widziała co się u nich dzieje, a ja wysyłałam im co u mnie. Bynajmniej robiłam dobrą minę do złej gry. Tylko po całym tygodniu zaczynałam mieć dość siedzenia i nic nie robienia. Nie przywykłam do takiego trybu życia. Wolałam gdy coś się działo.. wbrew pozorom lubiłam te zlecenia bo dzięki nim mogłam się wyżyć i odchamić. I pierwszy raz z utęsknieniem czekałam na kolejny telefon lub sms-a z informacją na temat kolejnego z nich. Apollo nie odzywał się do mnie odkąd wyszłam z jego klubu.. całkowita cisza, która bardzo mnie cieszyła. Nie chciałam go znać ani widzieć. Przysięgłam sobie, że jeśli stanie mi na drodze to jako pierwszy przejdzie przez wszystkie tortury, a później będzie się przyglądać jak torturuje swojego ojca.. chociaż mogłoby być to dość ciężkie zważając na to, że nie jestem zbyt delikatna w takich rzeczach. Wątpiłam żeby mógł pod koniec cokolwiek zobaczyć bo nie miał by po prostu na to sił.

Stałam w kuchni gotując makaron z kurczakiem i szpinakiem w sosie śmietanowym.. w tle leciała piosenka Rihanny Umbrella, a ja śpiewałam i poruszałam biodrami w rytmie muzyki, wykrzykując do łyżki słowa piosenki...

~ When the sun shines, we shine together.
Told you I'll be here forever.
Said I'll always be a friend.
Took an oath, I'mma stick it out till the end.
Now that it's raining more than ever.
Know that we'll still have each other. You can stand under my umbrella. You can stand under my umbrella. ~

Kiedy chciałam podgłośnić muzykę dostałam wiadomość, odblokowałam telefon i prześledziłam szybko tekst.

ZLECENIE

— Dwie ofiary. Małżeństwo. Mężczyzna i kobieta oboje w wieku trzydziestu pięciu lat. Kobieta porywała nieletnie dzieci i przyprowadzała je do przerobionego wcześniej przez nich schronu, w którym pierw je torturowała nacinając im skórę na tyle delikatnie aby się nie wykrwawili, ale tak aby poczuły ból oraz poleciała krew. Każde z dzieci miało na plecach wypaloną swoją liczbę narzędziem, które było rozżarzone do wysokiej temperatury by pozostawić ślad wraz z numeracją. Dzieci były golone na łyso i rozbierane do naga aby móc zostawić na ich ciele więcej śladów po torturach. Mężczyzna dobierał się do nich kiedy już ledwo żyły, ale wciąż były świadome tego co im się robi. Gwałcił je w każdy możliwy sposób. Po wszystkim ucinał dzieciom języki, przyrodzenie lub łechtaczke tak aby się wykrwawili, a ciała wywozili do innego bunkru wraz z żoną na drugi dzień. Ofiar było ponad dwieście. Zostali nakryci przypadkiem, ale udało im się zbiec. Aktualnie są w mieście i planują zemstę na dziewczynie, która ich sprzedała na policję. Jest to niejaka Charlotte Deeze. Mieszka na drugim końcu miasta, planują ją dopaść dzisiaj wieczorem więc masz czas na obmyślenie całej strategii. Jak się domyślasz sprawa jest poważna więc wynagrodzenie będzie ogromne. Dogadamy resztę po wszystkim. Do usłyszenia Pan L.

Potrzebowałam chwili na dojście do siebie po przeczytaniu wiadomości. Pierw gdy zobaczyłam podpis, że to zlecenie ucieszyłam się, ale wszystko minęło w sekundę gdy dotarły do mnie słowa, że ucierpiały niewinne dzieci. Nienawidziłam osób, które krzywdziły dzieci. Sama przeszłam wiele i wciąż nie pojmuje jak tak można. Zawsze przy zleceniach dostaje zapytanie czy się zgadzam. Tym razem wiadomo było, że nie odmówię. Może ja też mordowałam, ale nie bez powodu.. nie gdy chodzi o takie sprawy. Musiałam zrobić wszystko aby ich zabić.