crazy doctor/Taekook

10

Dikkat!! Bu bölümde cinayet vardır!! Ama okumazsanız çok şey kaybedersiniz. Hadi eyvallah.

Bu söylediklerim ile iyice delirmişti. Hani bir kaplanı zincirlersiniz ya, şuan aynı zincirlere bağlanmış kaplan gibiydi. Kurtulmaya çalışıyordu. Korkmuyorum diyemezdim, çünkü aşırı korkmuştum.

-Sen görürsün Jungkook, beni daha tanımamışsın. Bana değil 50,100 yılda verseler ben buradan kurtulurum! Hoşçakal Jungkook.

Yüzünde acayip bir sırıtış vardı. Gerçekten kafayı yemişti. Tam ağzımı açıp bir şey söyleyecektimki komiser Hyunjin yanıma geldi.

-Bay Jungkook, daha fazla durmanız tehlikeli. Eğer daha fazla durursanız sinirlenebilir, iş arkadaşlarım onu şuan bile tutmakta zorluk çekiyor.

-Tamam komiserim, kolay gelsin.

Komiser Hyunjin baş selamı verip yanımdan ayrıldı. Bende tam gidecektim ki Taehyungun kurtulmak için çıkarttığı zincir seslerinin kesildiğini fark ettim.

Arkamı döndüğümde yerde yattığını gördüm. Ellerini zincirlerden çıkartıp kelepçe takıyorlardı. Daha sonra önüme dönüp eve doğru yol aldım.

Taehyung

-Efendim gitti, rol yapmayı bırakabilirsiniz.

Evet, rol yapmıştım. Buradaki herkes benim adamlarımdı. Kimse beni kolay kolay yakalayamazdı. Eğer Jungkook biraz akıllı ise buna inanmaz diye düşünmüştüm. Ama ben olsam ben bile inanırdım. Çok iyi oyuncuydum, adamlarımda aynı şekilde.

Şuan bir karakoldaydık. Ama karakolu kiralamamıştık. Nasıl koskoca karakolu kendiminmiş gibi gösterdiğimi merak ediyor olabilirsiniz.

-Efendim, depodakileri ne yapacağız?

-Bir gidelim bakalım depoya.

Karakolun bir deposu vardı. Silah mermi bomba vb. şeyler vardı. Ama bizim kullanış amacımız tamamen farklıydı.

Zincirlerden kurtulmuştum ve karakola girmiştim.

Koridorda yürürken arkamdan polis kıyafeti giymiş sahte polislerimde geliyordu.

Sonunda zifiri karanlığa bürünen koridora ayak basmıştım. Yavaş yavaş gidiyordum. Ayak seslerim her yerde yankılanıyordu. Siyah botlarım sayesinde ayakkabı seslerim her yerden duyuluyordu.

Koridorun sonuna gelmiştik. Adamlarından Seungmin fener çıkartıp duvara tuttuğunda duvara yazılı harfler kendini belli etmişti. Tabi kim bilebilirdi ki bu harflerin klavye tarzı bir anahtar olduğunu.

Harflerde önce H ye sonra T ye ardından ise W ya basmıştım ve geriye çekilmiştim.

-1, 2, 3

Ve zeminde bir merdiven açılmıştı. Bu merdivenin süresi vardı 12 saniye sonra merdiven kapanıyordu. Bu yüzden hızlı hızlı merdiveni inmiştik.

Ardından ise kan kokusu her yere yayılmıştı. Yüzü gözü hatta heryeri kan içindeki polislerle karşılaşmıştık. Ama bu polislerin bir farkı vardı. Bu polisler gerçek polislerdi.

-Efendim buyrun.

Hyunjin elindeki çakmağı bana uzatmıştı. Ben çakmağı almadan önce cebimdeki deri, siyah eldivenleri giymiştim. Daha sonra ise Hyunjinden çakmağı almıştım. Hyunjin çakmağı bana verdiği gibi yediki benzini almış ve polislerin üzerine dökmüştü, daha doğrusu polislerin kalbinin üzerine dökmüştü. Ardından ise geri çekilerek bana bakmıştı.

Ben ise sırıtarak çakmağı yakmıştım, ardından ise polislerin olduğu kısıma fırlatmıştım. Birden alevlenince gözümüz parlamıştı. Bu doktor o kadarda masum değildi ;)

Jungkook

Eve koşarak gitmiştim. Bu yüzden nefes nefeseydim. Kapıyı çaldım, kapı açılınca beni kaşları çatık bir Jimin karşıladı.

-Nerdesin sen Jungkook! Senin yüzünden sevgilim ile olan buluşmamı iptal etmek zorunda kaldım!

-Off özür dilerim. Dur bi eve gireyim. Herşeyi anlatacağım.

-Anlatmazsan zaten eve almayacağım!

Eve geçmiştim, kendimi hemen koltuğa attım. Jimin ise elleri önünde bağlı bana bakıyordu.

Ona o iğrenç adamı gördüğümü, yol uzak olduğu için erken gelemediğimi anlattığımda bana anlayış gösterdi.

-Hadi gel, yemek soğumasın, DUR!

-NE OLDU JİMİN!

-BİL BAKALIM NE YAPTIM!

-Of Jimin korktum ya!

Kaşlarımı çatıp Jimine baktım. O ise tatlı tatlı sırıtıyordu.

-Hadi tahmin et!!

-Yoksa...

-Evet!

-RAMEN Mİ YAPTIN??

-Ay hayır daha güzel bişey!!

-Ne yaptın o zaman?

Tak kaşımı kaldırıp Jimine baktım. Şuan az önceki tatlı sırıtışından eser yoktu. Tam tersi tam bir piç sırıtışı vardı.

-Bezelye!

-NE! OF JİMİN YA!

Jimin kahkaha atmaya başladı. Ben ise kaşlarım çatık Jimine bakıyordum.

-Şaka şaka Ramen yaptım hadi.

Zar zor nefeslenmiş ve benimle konuşmuştu. Daha sonra ikimizde kahkaha atmaya başladık.

---