crazy doctor/Taekook

21

Hyunjinden

2 hafta geçmişti tam olarak. Aç bir şekilde duruyordum. Su ise haftada 2 kere veriyordular. Çıldırmak üzereydim. Belkide yaşattıklarımı yaşıyordum? Belkide hak ettiğim buydu. Evet, tamamen hak ediyordum.

-Günaydın Hyunjin.

Diyerek gelmilmişti Yeji. Yeji Chanın korumasıydı yada hizmetkârı?

Boş boş bakıyordum. 2 hafta boyunca resmen hiç konuşmamıştım.

-Yine mi? Neyse su zamanı aç ağzını.

(UÇAK GELİYO AÇ BAKALIM AĞZINII)

Ağzımı hafif aralamıştım. Yejide bardaktaki suyu bana içirmişti. Ardından odadan çıkmıştı. Zaten onun haricinde kimse girmiyordu. İnsan yüzü göremiyordum.

Sadece 1 tane cam vardı. Zaten yüksek bir binada olduğumuz ve ben sonuncu katında olduğum için beni kimse göremezdi. Çok sıkılıyorum, burdan nasıl çıkacaktım? Kim bana yardım edecekti? Grupta en yakın olduğum Chan Hyungdu... Taehyung desem o gerçek bile değildi. Napacaktım?

Tam bunları düşünürken bir kırılma sesi geldi. Korkuyla sıçradım. Arkama baktığımda kocaman bir televizyon vardı. Aslında açılan şey beni dahada şok etmişti.

Bir kadın mafyaya benzer bir adama para veriyor ve sorıtıyordu. Ardından adam eve giriyor ve bir çocuk çıkarıyordu... O çocuk benim küçüklüğüme çok benziyordu. Yoksa ben miydim?

Çocuk kurtulmak için çırpınıyordu fakat ile yaramıyordu. Küçücüktü daha. Nasıl kurtulsun? Kamera birden eve yönlendi. İçeride yatan hasta adama...

Gözlerimin dolduğunu hissediyordum. Onlar geçmişte kaldı diyerek kendimi avutmaya çalışsamda hiçbir işe yaramıyordu. Gözümden bir yaş süzüldü.

Ardından kahkaha sesleri geldi. Bu kahkaha Chana aitti. Ne zaman espiri yapsam kahkaha atarak gülen Chana.

-Vay be Hyunjin. Sonunda ağlattık seni. Ama bu kadar kolay olmamalıydı be. Daha devamı vardı. Açayı-

-KES SESİNİ ŞEREFSİZ!

Birden bağırdığımda bu sefer göz yaşlarım durdurulmaz bir şekilde akıyordu. Chan sırıtarak bana baktı.

-Eğer izletmemi istemiyorsan bana 4 yıl öncesini anlat. Taehyung 4 yıl önce neler yaptı? Yaptığı iyi kötü herşeyi anlat.

İşte şimdi kafama her şey dank etmişti. Taehyung 4 yıl önce iyi kalpli bir doktordu. Sadece hastalığı vardı. Hastalarına zarar veriyordu.

Taehyung kendini bile iyileştiremeyen bir doktordu. Her gece Hoseok ve bana içini dökerdi. Ağlardı ve bizden morel isterdi. İşini bırakmak istemiyordu. Çünkü tek geçim kaynağı buydu.

Taki 3 Hazirana kadar. Taehyung koşarak eve gelmişti ve bize aşık olduğunu söylemişti. Hoseok ve ben sevinememiştik. Hastalığı vardı. İnsanlara zarar veriyordu. Eğer sevdiğine de zarar verirse sevdiği ondan nefret eder ve hastalığı büyürdü. Hoseok sahte bir sevinçle konuştu.

-Ah ne kadar güzel. Kim peki?

-Hastalarımdan birinin akrabası! Adını bile öğrendim biliyor musunuz? Jeon Jungkook? Evet evet! Jeon Jungkook!

O gün yüzündeki heyecan ve mutluluk tarif edilemezdi. Fakat hastasının bir akrabası olması işleri dahada kötü yapardı.

Taehyung uyuduktan sonra uzun uzun bu konuyu konuşmuştuk Hoseokla. Nasıl vazgeçiririz diye düşünmüştük. Fakat bir yanıt bulamayınca uyumaya karar verdik.

10 Haziranda kaçırdı ve Jungkooku eve getirdi. Fakat bambaşka biriydi sanki. Her yere negatif enerji saçıyor ve kaşları çatık geziyordu. O bizim Taehyungumuz değildi. Her şeye bağırıyordu.

21 Haziran Taehyunga dayanamayan Hoseok evi terk etmişti. Ben etmemiştim. Nedenini inanın bilmiyorum. Aylar sonra Taehyung büyük bir mafya haline gelmiş, benide çalışan yapmıştı.

Sanırım 10 Haziram günü gelen kişi Taehyung değil. O robottu. Ayrıca 10 Haziranda gelen tek şey o robot değildi. Chanda geçmişti.

Taehyung bunun öncesinde ünlü bir doktordu. Ayrıca bize adımı karalamak isteyenler var demişti. Demek ki Chan onlardan biriydi. Fakat eğer bunca yıldır robot yanımızdaysa, Taehyung nerdeydi?