KUTUDAKİ JACK

7.BÖLÜM (YİRMİ SORU)

"Sana birkaç soru soracağım, Tamam mı? Gergin olmaya gerek yok."

Karşımda oturan dedektife gözlerimi diktim. Uzun sth saçları profesyonel bir topuzla bağlanmıştı. Pantolon askılarının kayışları sıkı beyaz bozuna sürtünüyordu.

Dedektif Alicia Ramirez çok şık giyinmişti.

Bu onu güvenilir gösteriyordu.

Samimi.

Muhtemelen bu kasten böyle... diye kendi kendime düşündüm.

Başımı salladım. Henüz konuşmak için kendime güvenmiyordum.

Hastanedeki özel salonlardan birinde oturuyorduk. Bu salonlar genellikle, kişisel terapi seansları yapılırken, bu hizmete ihtiyaç duyan çeşitli hastalar için kullanılırdı.

Psikiyatri yerine kolluk kuvvetleriyle konuşuyor olsam da bu alanda oturmak, garip bir şekilde uygun geldi.

Ayrıca, biz gelmeden önce masanın üstüne yerleştirilen küçük kayıt cihazının da, yanıp sönen küçük kırmızı ışığının da farkımdaydım.

Gözlerimi kapattım ve hala Kızgın Dave'in açık ve boş göz yuvalarını görebiliyordum... Tavandan asılı adamın kirletilmiş bağırsaklarının kokusu...

Bugünden sonra bir terapiste ihtiyacım olabilir

"Dave Anderson'ın cesedine nasıl rastladığınızı anlatabilir misiniz?"

Derin bir nefes aldım ve detayları hatırlamaya çalışırken gözlerimi açtım.

"Arkadaşım Maddy' nin çığlığını duyduğumda, işe henüz başlamıştım," diye başladım. " Sorunun ne olduğunu görmek için koştum ve... Kafamı salladım. "İşte oradaydı..."

Dedektif Ramirez yavaşça başıyla onayladı. Gözleri, benimkinden hiç ayrılmadı. "Dr. Maddy Ivett, doğru mu?"

Başımla onayladım.

Olaydan hemen sonra oradan ayrıldığını söylediler," divan etti.

Bu dikkatimi çekti.

Sanırım elinden geldiği kadar herkesi sorgulaması mantıklı.

"Nereye gittiniz?"

"Jackson Wolfe'u kontol etmeye gittim," dedim.

"Peki bu neden?"

Yazar(Kaplumbağa deden:})

Tereddüt ettim.

Dedektif Ramirez sessizliğimi not ederek başını eğdi. "Riley?"

Çünkü fırsatı olursa onu öldüreceğini söyledi.

"Jackson daha önce kaçmıştı. Emin olmak istedim onun..."

"Dave'i öldürmediğinden..." diye sözümü tamamladı.

Yatkındım. Ağzım aniden kurudu.

"Hala odasındaydı." dedim. "Kaçabilmesine imkan yoktu."

Bu doğru değil. Kafamdaki küçük bir ses beni azarlıyordu. Kaçabileceğini biliyorsun.

Senir aradı
Odasında telefon yoktu

Bunu ona anlatmalıyım...
Neden söylemek için ağzını açamıyorum?!

                            ~~~~~~~~~~

Dedektif cevap vermedi. Sessizce kendini suçlu hissetmeme izin verdi ve bu gidişattan nefret ettim. Ellerimin kıpır kıpır olma dürtüsüne karşı savaştım.