KUTUDAKİ JACK

12. BÖLÜM (YAĞMUR YAĞDIĞINDA)

                    

Sonraki bir kaç an bulanıktı.

Panik içinde tökezlediğimi hatırlıyorum. Çığlık bile atamayacak kadar korkmuştum.

Kaçmaya çalışırken, bacaklarım jöle gibiydi. Ayağım takıldı, tökezledim ve yere çakıldım. Kalkmaya çalışırken, bir duvara çarptım.

Panik beni sakar yaptı.

Korku ise ayakta tuttu.

Plan yapmadan kaçtım. Hiç düşünmeden.

Sadece gidebildiğim kadar uzağa gitmek zorundaydım, çünkü...

Sıradaki ben olabilirdim.

Ya katil hemen köşedeyse? Roxxanne'in, onu bulmadan birkaç saniye önce çığlık attığını duymuştum...

Psikiyatri koğuşuna geri döndüm ve birine çarptım. Kolları bana sarıldı ve içimde oluşan çığlık sonunda serbest kaldı.

Kendimi o kişinin pençesinden kurtarmaya çalışırken, ortalığı velveleye verecek şekilde çığlık attım.

Katil bu! Bir dahaki sefere beni öldürecek!

"HAYIR! BIRAKIN GİDEYİM!" diye bağırdım.

Katil beni öyle bir sarstı ki beynim kafatasımda zangırdıyordu.

"RİLEY! TOPARLA KENDİNİ!"

Gözümü kırpıştırarak beni tutan kişiye baktım. Korkunun puslu kısmına adaklanmıştım.

Bennet.

Yüzümü göğsüne gördüm. Boğazımdan hıçkırıklar çıktı.

Bennet'in vücudunun, nasıl davranacağını bilemediği için şaşkınlıkla kasılıp kaldığını hissettim.

Normalde Bennet'e bu kadar yakın olduğum için dehşete kapılırdım.

Ama Roxxanne'i böyle görmek...

Bennet'in ellerini, beceriksizce okşadığı omuzlarımda hissettim.

"Sana ne oldu Riley?" diye sordu. Sert gözlerine rağmen, şaşırtıcı derecede nazikti.

Arkamdaki terk edilmiş hastane kanadının karanlığını gösterdim.

"Roxanne..." Hıçkıra hıçkıra mırıldandım.

"Ne olmuş Roxanne' a ?" dedi.

Kelimeleri çıkarmak için kendimi zorladım. "O öldü."

"O Ne? " Bennet, yüzüme bakabilsin diye, beni geri itti. "Eğer bir şakaysa, bu hastalıklı bir şakadır."

"Bak Şaka yapıyor gibi mi gözüküyorum?" Hislerimi kesen bir öfke sıçraması yaşadım.

"Göster bana," dedi Bennet.

Gözlerim korkuyla açıldı. "Katil hala orda olabilir."

Bennet bir an düşündü. "Peki. Burada kal. Polisleri çağır. Aaron'ı ara. Ama kontrol etmeye gideceğim."

Onu durduramadan, Bennet terk edilmiş hastane kanadına doğru koştu.

Oraya yalnız gitmesine izin veremem, değil mi?

Siktir, siktir, siktir.

Peşinden koştum ve giderken, 911'i aradım.

Operatörle kısa bşr görüşme yaptıktan sonra, sonunda Bennet'i yakaladım. Roxanne'in cesedinin üzerine çömelmiş, beyaz önlüğü onun kanıyla lekelenmişti. Nabzını kontrol ediyor gibiydi.