Altın Tozu

3. Bölüm

'Yok saymak, çok zarif bir intikamdır.'

⚜️

Uykudan saçlarımın uzun uzadıya okşanışıyla uyanmıştım.

En son Kenan abiyle konuşuyordum, şimdi ise o koltukta yatar vaziyetteydim. Kenan abi için hazırlanmış yatakta ben uyumuştum. Adam nerede uyumak istese yerini kapıyordum. Bir odası bir burası.

Şu kadın gitse de kurtulsam diyordu kesin.

Tüm hatıralar aklımın bir köşesinde canlandı sonra tek tek.

Behlül tarafından terkedilen Nihal gibi davranmayı bırakıp, bu halimden sıyrılma vaktim olduğunun farkındaydım.

Yattığım yerden kalktım.

Kalkıp kendime gelmem, toparlanmam, o evdeki eşyalarımı alıp, boşanma davası açmanın vaktiydi. Ama şu an en önemlisi üstümdeki şu pamuklu pijamadan kurtulmam gerekti.

Biraz oyalanmanın ardından Kenan abinin de salona gelişiyle, hep beraber çıkmıştık evden. Önce eve gidip eşyalarımı alacaktım sonra ise eski mahalleme dönecektim. Kenan abi bizi bırakmakta ısrar etmişti, aynı yere gideceğiz deyip.

Abim her ne kadar o eve gitmemem ve ne ihtiyacım varsa gidip kendisinin alabileceğine dair ısrarlarda bulunmuş olsada, gitmek istiyordum.

Gidip son kez anılarımla vedalaşmak içindi bu direnişim belki de.

Araba durduğunda abim sadece beni kapının önüne kadar götüreceğine dair söz vermişti. Kenan abi bizi mahallenin girişinde bekliyordu.

Sanırım Ege evdeyse onunla karşı karşıya gelmemi istemiyor ve ona karşı olan öfkesini boşaltmak istiyordu.

Son kez bu mahalleden yürüdüğümü bilmek içimi kor alevlerde yakıyordu.

Yürüdüm tüm hayallerimin üzerinde son kez. Apartmanın kapısına geldiğimde anahtarım olmadığını yeni farketmiştim. Ege biraz unutkan biriydi ve bu yüzden hep bir anahtar saklardık. Apartman kapısı için tüm zillere basmıştım, elbet onu biri açardı. Ve öyle de olmuştu. İçeri girip asansörele ikinci kata geldiğimde, kapı süsünün arkasına özenle gizlenmiş anahtarı aldım.

Acaba evde miydi?

Kalbim unuttuğum bu gerçekle gümbürdedi. Ya evdeyse?

Midem bulandı. Ayaklarım geri geri gitti.

Ama bazı gerçeklerden kaçamazdı insan er ya da geç yüzleşirdi.

Kapıyı usulca açtım.

Yoktu, zira terliği girişteydi. Ne zaman dışarı çıksa terliğini hep girişte bırakırdı.

Sesim yorgunca çıkmıştı. Abime döndüm. "Hadi sen git abi, Kenan abinin yanına, lütfen, tek olmaya ihtiyacım var anla beni."

Gözlerime sessizce baktı, saçlarımı öptü. Direnmek istiyordu ama buna sahiden ihtiyacım olduğunu görüyordu ve en önemlisi o da anlamıştı Ege'nin evde olmadığını bu yüzden sessizce kabul edip gitmişti.

İçeri girdim. Kapıyı kapattım. Anahtarı portmantoya bıraktım. Ayakkabılarımı çıkardım.

"Ada, evimiz ne güzel oldu değil mi? Kim bilir neler yaşayacağız evimizde. Bir sürü gerçekleşen hayallerimizi tanıklık edecek bu ev."

Salona girdim.

"Şu salonun güzelliğine bak be, şu koltukta ne güzel her gün film izlenir seninle."

Koltuğa baktım. Birbirimize sarılıp çok film izlemiştik bu koltukta, ama mesela yine bir gece beni burda terketmişti. Bu koltukta başkasına olan aşıkını itiraf etmişti.