Ayazda bir gece🌙

5

Okula iyiki gitmemiştim ateşim yükselmişti sanırım çünkü titriyordum.

Battaniyeye daha çok sarıldım.
Ne yapacaktım ilaç içmiştim ama görülen göre bir işe yaşamamıştı ama ben hastaneye gitmek istemiyordum ki.

Ne zaman uyuya kaldım bilmiyorum ama uyandığımda başımda sesler vardı ne sesleri olduğunu çözememiştim, sanırım çocuklar okuldan geldiler.

Ben tam böyle düşünürken anlımda ki
Soğuk el ile gözlerimi açtım.

Karşımda Mert duruyordu.
İyi de bunun burada ne işi vardı.

-şey babam gönderdi kararını öğrenmek için ama senin ateşin var hastaneye gitmeliyiz.

-hastaneye gitmek istemiyorum Mert nolur gitmeyelim.

Bir kaç dakika yüzümü inceledi ardından, o zaman eczaneye veya sağlık ocağına gidelim ateşini ölçüp ilaç versinler.

-peki

Şu an hastane hariç her yere gidebilirdim. Hastaneler bana iyi gelmiyordu.

Montuma sıkıca sarılıp Mert'in yanında yürümeye başladım. Arada bir suratıma bakıp iyi olup olmadığımı anlamaya çalışıyordu.

Sonunda sağlık ocağına varmıştık.

Hemşire ateşimi ölçtükten sonra serum bağlayalım dediği için şimdi serumun bitmesini bekliyorduk ve bu çok sıkıcıydı.

Mert karşımdaki koltukta telefonuyla ilgileniyordu umrunda değildim biraz uyusam iyi olacaktı...

Mert'in ağzından

Belli etmesem de Gece için endişelenmiştim.

Şu an serum bağlanmıştı bitmesine daha çok vardı ona bakmamak için telefon bakıyordum daha henüz babamlara bişey söylememiştim.

Geceye bakmak için başımı kaldırdığımda gecenin uyuduğunu gördüm uyurken ne kadar da masum görünüyordu umarım normal hayatında da masumdur.

Bayağı zaman geçmişti serumun bitmesine az kalmıştı.
Gece hala uyuyordu hastalık ona uyku yapmıştı sanırım.

Gece yine bağışıklık kazanmış o ortamda peki ya küçük çocuklar yurt eskiydi. duvarları ince ve rutubet yapmıştı.

Gece bizimle yaşamak istemese bile eminim ki babam geceye elinden geldiğince destek olurdu.

Artık geceyi uyandırmam gerekiyordu.

-Gece hadi uyan serum bitti

-hıı tamam kalktım

Uyku sersemi hali çok sevimliydi.
Peki Gece bizi seçerse bana abla olmak istermiydi?...

Gecenin ağzından devam

Mert beni uyandırmış şimdiyse yurda geri dönüyorduk.

-kararın ne bizimle yaşamak istiyormusun?

-birbimize açık olalım Mert sen beni istiyormusun diğer kimseyi önemsemem ama sana bir abla olmak çok isterim ama istemezsen de anlarım nasıl olsa abilerin var bir ablaya ne gerek var ki?

Mert'in düşünceleri benim için önemliydi sırf Mert için bile o aileyle yaşardım beni sevecek, beni kabullenecekse

-bilmiyorum

-o zaman senin cevabın belli olana kadar benim de cevabım belli değil.
Ne sizin ailenizin arasını bozmak gibi bir amacım var ne de sizin paranızı harcamak gibi bir amacım yok.

Para mevzusuna gelirsek onu tamamen şans eseri duymuştum.

Yaklaşık 1 saat önce

Mert beni uyuyor zannediyordu ama o sırada yarı uyanık gibiydim.

Mert yüzü cama dönük bir şekilde abileriyle konuşuyordu. Buradan bütün hepsinin sesini net bir şekilde duyuyordum.

-Mert fikrini sordun mu? Bence kabul eder bende olsam bende kabul ederim o eski yurttan kurtulmak için eee bide parayıda bizden harcar miss gibi hayat işte

Mert hariç hepsi sanırsam onaylayan mırıltılar söylemişlerdi.

Abilerinin konuşması bittiğinde Mert benim ateşimin çıktığını şuan sağlık ocağında olduğumuzu kısaca özetlemişti.

-Mert dikkat et abim, sağlık ocağından çıkın onu yurda bırak ve hemen eve dön

-tamam abi

Şimdiki zaman

Mert'e bunları söyledikten sonra ki yüz ifadesi çok komikti dayanamadım ve yanaklarını sıktım.

-kendine iyi bak Mert eve dikkatli git

Dedikten sonra bişey söylemesine izin vermeden yanından ayrıldım.

Mert sorduğunda aslında kararım hala belli değildi. Ama artık kararım belliydi Mert'in seninle yaşamak istiyorum dediği an kararım netleşecekti...