Ayazda bir gece🌙

6

Mert'in ağzından
Eve giderken düşünceliydim. Gerçekten benim kararıma mi bağlıydı herşey peki neden?

Neden benim kararıma saygı duyuyor ya da belki de hayatını değiştircek bir teklifi benim kararım uğruna reddedecekti. Değer miydi? Bence hayır.

Bu güne kadar bir karar verileceğin de önce babam sonra abimler karar verirdi.
Verdiğim kararlar bugüne kadar hep değerlendirildi. Benim fikirlerim onlara göre saçma ise değerlendirmediler bile umurlarında olmadı.

Peki bana bu saatten sonra bir abla iyi gelebilir miydi?
Ya da daha çok düzenimizi mi bozardı?

İşte bu yüzden kafam da soru işaretleri var. Abimlere kalsa gereksiz bir aksiyona gerek yoktu, onlara göre gayet böyle hayatımıza devam etmeliydik. Belki o kızın hayatı, onu düşünen yoktu.

Belki de kız önemsenmek istiyor. Belki aile sevgisini tatmak istiyor Benim fikirlerim gibi onun da fikirlerini önemsenmiyorlardı. Bu hayatı Gece seçmedi oda istemezdi çocukluğunu soğuk bir yurtta geçirmeyi ama kader onu bu yola soktu. Kaderimiz bizim herşeyimizdi.

Diyelim ki kabul ettim Geceyi peki abimler? Onlar Geceyi evde istemiyor ki. Olaya nötr bakan abilerim de olsa ön yargılı olan abilerim Geceyi üzerlerdi.

Peki ben Geceyi bunlardan koruyabilecekmiydim?

Kendimi bunu yaparım diye cesaretlensem de şu birkaç günde bile Gecenin dayanıklı bir kız olduğunu ve acılarını gizlemeye alıştığını fark ettim belki bunun kendi bile farkında değildi.

Eve vardığımda herşey yine aynıydı Ateş abim odasında Arda abim büyük ihtimal dışarıda Asil abim annem ve babam salondaydı. Henüz benim geldiğimi fark etmemişlerdi. Babama ve anneme Gecenin hasta olduğunu söylemeyecektim en çok onlar istiyordu Geceyi evlat edinmeyi.

-oğlum gelmişsin Gece nasıl?

-iyi anne size selam söyledi kararını yarın vereceğini söyledi.

Daha fazla erteleyemezdim bir karar vermeliydim ama şunu biliyordum ki Gece bizimle yaşamasa bile onu ziyarete gidecektim. Kimseye demesem de onda bir abla sıcaklığı vardı. Gece belkide benim olmayan ablamdı.
□□□□□□□□□
Düşünmekten başım ağrıyordu. Galiba kararımı vermiştim. Belki benim fikrimi sormaktan pişman olacaktı, ya da en azından denedim diye kendini motive ederdi ama umarım bu işin sonunda pişman olmazdı.

Geceyi ablam olarak kabul ediyorum.

Bu kararım herşeyi değiştirecekti.

Geceden devam

Mert umarım kararını kendi başına verirdi belki de ona büyük bir sorumluluk vermiştim ama biz yurtta ki çocuklar çok erken yaşta sorumluluk almayı öğrendik o duyguyu tatsın istedim.

Bugün kendimi iyi hissediyordum okula gidecektim. Herzaman ki rutin haline gelen bir şekilde yurttan durağa gittim otobüsümü bekledim, otobüsüm gelince bindim,otobüsten okulun orda ki duraktan indim vesaire.

Sınıfıma çıkıyordum. Neden sınıfları en üst kata koyarsınız ki ne kadar güzel 9lar ve 10lar aşağı kattayken biz neden eziyet çekiyorduk ki? Neyse ki bu okulda 1 yıl daha kaldıktan sonra mezun olacaktım aslında bana aile fikri bu yüzden de sıcak gelmiyordu.

Diyelim ki onlara alıştım beni sevdiler(!)bu ihtimal bile şaka gibi, sonra üniversiteye gittiğimde yine onlardan ayrılmak zorunda kalacaktım benim yaşımdakiler için evlat edinme zamanı geçmişti.

Sınıfıma çıkıp sırama oturdum. Yine her zaman ki gibi kitaplarımı açıp konu tekrarı yapmaya başladım.

10-15 dakika sonra hoca gelmişti ve günün ilk dersi başlamıştı.

Bazen gün çok çabuk geçiyordu gerçekten öğle arasından bir önceki dersin teneffüsündeydik. Elime bugün şarkı dinlemek dışında almadığım telefonu alıp biraz internette gezdim tam internetimi kapatacağım sırada telefonuma Mertten mesaj geldi.

-Ben düşündüm ki seni abla olarak kabul ediyorum ve bizimle yaşamanı istiyorum daha önce sana söylediğim gibi benim kararıma uymak zorunda değilsin kendini bu yüzden mahçup hissetme sakın.

-mert senin kararına saygı duyuyorum bu kararı verdiysen eminim ki pişman olmazsın, ben bunu sana söylemeden önce ortaya çıkabilecek sonuçları düşündüm bu yüzden için rahat olsun fikrinden eminsen ailene danış. Abilerden yana sıkıntı çıkacak büyük ihtimal...

-bence hiç danışmayalım annemlere danışırsak işimiz uzar abimlerle falan uğraşırken sen okul dönüşü yurtta eşyalarını toplarken bende müdürle konuşur konuyu söylerim, baktık yapamayacağız en azından kalacak bir yerin olur.

Evet ben, yurt yoksa evsizdim. Yurt beni geri almazsa ben napardım biriktirdiğim parayla şu zamanda hiçbirşey yapamazdım...

Umarım bu işin sonu kötü bitmezdi...
●●●●●●
Gece_sönmez müzik bizi düşüncelerden kurtarırmıydı?

Gece_sönmez kedy🐱

AkınnMert 🍂🍁