Sabah hiçbirşeyden habersiz uyandım. Okula gideceğim sanıyordum halbuki. Aşağıdan sesler geliyordu bunu ilk fazla takmadım ta ki Mert odama gelene kadar.
-abla Mardin'e gideceğiz, biliyorum acele oldu ama babam okuldan izin aldı bir haftalığınagideceğiz valizini hazırla 1 veya 2 saate yola çıkabiliriz.
Dedikten sonra odadan çıktı. Neden birşey olduğunda benim en son haberim oluyordu ki yeni insanlarla tanışmak kalabalık ortamlar bana göre değildi sevmiyordum işte. Mesela odada ki dolap elbise doluydu oysaki ben elbiseyi çok nadir giyen biriydim. Ya beni beğenmezlerse? Bu olası bir ihtimaldi. Hiç bilmediğim bir yere Mardin'e gidiyordum keşke şu an sıcak yatağımda hala uyuyor olsaydım. Yanıma her ihtimale karşı 2 3 tane elbise aldım bunları giymek son istediğim şeylerdendi, geri kalan pijama ve benim günlük giydiklerimdi. Yazın gitsek anlarım ama bide kış ayındayız soğuk olurdu oralar şimdi...
Herşeyin tam olduğuna emin olduktan sonra aşağı indim. Mine hanım elinde dergiye bakıyordu diğerleri odalarında olmalı. Aşağı inmiş bulundum artık biraz salonda oturacaktım. Koltuğa gidip oturduğumda Mine hanım beni fark etti.
-Gece okulun nasıl gidiyor
-iyi gidiyor Mine hanım
-biliyorum söylemekiçin biraz geçkaldım ama dedenler seni çok merak ediyorlar ertedik kaç kere ama yaşlılar biliyorsun dinlemiyorlar.
-anlıyorum...
-hazır değil mi herşeyin kızım?
-hazır Mine hanım
-biliyorum senin için anne ve baba kavramları zor ama en azından şu bir hafta kendini zorlayamazmısın ? En azından dedenlerin yanında?
-denerim Mine hanım
Mine hanım yanıma gelip elimi tuttu
-Gece senin bize anne baba demeni herşeyden çok istiyoruz biliyorum abinlere alışamadın ama zamanla olur herşey...
O an neden yaptım bilmiyorum belki de sarılmaya ihtiyacım vardı. Mine hanıma sıkıca sarıldım, gözümden düşen bir kaç yaşı sildim Mine hanımda benimle aynı durumdaydı sonra kendimizi toparladık sonra ben odama gittim.
1 veya 2 saat demişti değil mi Mert. Yalan aradan bayağı saat geçmişti ve şu an saat gece 2ye geliyordu. Hepimizin gözünden uyku akıyordu. Valizlerimizi bagaja yükledikten sonra arabaya bindik. Yolculuğa yeni başladığımız için hemen uyumak istemedim ama sonra kendimi daha fazla tutamadım ve başımı cama yaslayarak uyudum.
Asil'in ağzından
Gece cama yaslanarak uyumaya başlamıştı. Ben onu görünce rahat edemedim o nasıl bu pozisyonda uyuyabiliyordu daha fazla dayanamadım kimseyi umursamadan Geceyi kendime çekip başını omzuma yaslayıp sıkıca sarıldım. Annem iyiki yolculuğa başlamadan önce hepimize örtü vermişti ikimizide güzelce örttükten sonra bende gözlerimi kapattım.
Benzinlikte mola verecektik ben dışarı çıkmayı düşünmüyordum zaten omzumda Gece uyuyordu. Şu an kendimi aşırı huzurlu hissediyordum daha öncede kardeşlerim omzumda yatmıştı ama hiçbiri bu hissi vermemişti. Mert bana dönerek
-Gerek yok abim bir önceki molada ben hallettim ihtiyaçlarımı hadi dikkatli ol sende hızlı gelmeye çalış
-tamam abi
Mardin'e yolumuz az kalmıştı Gece bütün yol boyunca uyumuştu. Ailemize iyi ki katıldı demek istiyordum her ne kadar kardeşlerim olsa da kız kardeş başkaydı...
Mardin'e vardığımızda Gece uyuyor ya da uyanıklık arasındaydı,babam yanıma doğru geldi
-oğlum sen şoförle valizleri al bende Geceyi kucağıma alayım
-tamam baba diyerek uzaklaştım.
Ben uzaklaşırken babamın Gece'ye uyu kızım dediğini duymuştum sonra şoföre yardım etmeye başladım.
Geceden devam
Hayal meyal uyandığımı hatırlıyordum sonra Tunç Bey uyu kızım demişti sonra tekrar gözlerimi kapatmıştım. Ama az önce Ateş tarafından uyandırıldım konağa gelmek üzereymişiz. Yanlız ev değil konak, dedeleri eski bir konakta ailecek yaşıyorlarmış hatta Asil 5 yaşına kadar o konakta büyümüş. Benim küçükken ilk verildiğim yetimhane Mardin olarak görünüyordu ama sonra beni evlatlık alan aile İstanbul da yaşadığı için Mardin den ayrılmıştım buraları küçük olduğum için hatırlamıyordum.
Eski bir konağın önüne geldiğimizde araba durdu. Eski olduğuna bakmayın görüntüsü şahaneydi. Konağın kapısı açıldığında bizi bayağı büyük bir kalabalık karşıladı. Herkesin elini teker teker öpmeye başladık.
Of yorulmuştum sonunda içeri geçebilmiştik kaç kişinin elini öptüm bilmiyordum. Şimdiyse bize az önce hangi odalarda kalacağımız gösterilmiş dinleniyorduk, yemek vaktine kadar aşağı inmeyi düşünmüyordum yorgunluktan tekrar gözlerim kapandıktan sonra kendimi uykunun büyüsüne bıraktım.
Bal.Evren
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
