Görücü usulü

Bölüm 1

İyi okumalar 🤍

Karamsar olma, umudunu kaybetme diyorlar . Bilmiyorlar ki kaybedecek dahi umudumun olmadığını. Sanırım her şeyden tek tek vazgeçiyorum.

Ben ilk ve son defa on dört yaşımda bir çocuğa aşkı olmuştum. Bizim karşı binada oturuyordu. Bir kez arkadaşça konuşmuştuk. Babam bizi görünce yanlış anlayıp bir daha görüşmemi istememişti. Sonrasında zaten sevgilisi olduğunu öğrenip umudumu yitirmiştim.

...

Babamın ayak seslerini duyunca hemen yataktan kalktım. Kapının gürültü açılan sesi ile korkudan kulaklarımı kapattım. Babam yanıma gelip kolumdan tuttuğu gibi yere fırlattı beni.

"Lan sen hâlâ yatıyor musun? Saat kaç oldu kalk kahvaltıyı hazırla ve akşama hazır ol! "

Babam odadan çıktıktan sonra sırtımı yatağa yaslayıp gözümde biriken yaşları serbest bıraktım. Artık dayanacak gücüm kalmamıştı. Bu illet edici adama annem için katlanıyordum. Ben on yaşımdan beri öz ve öz babam dediğim adamdan şiddet görüyordum en kötüsü ise bana sahip olmaya çalışmıştı. Ve şuan on sekiz yaşındayım.

Sekiz yılda çektiklerim gözümün önünden bir anda geçmeye başladı. Acılarım iki kat daha fazla arttı.

Babam tekrardan gelmeden hemen kendime gelip kahvaltıyı hazırlamalıydım. Odamı toparlayıp direk üstümü giyindim.

Kahvaltı için aşağıya indim babamın 'akşam hazır ol!' Dediği söz kulağımda tekrardan yankılanmıştı. Acaba ne olacaktı akşam ?

Kahvaltıyı hazırlayıp masayı kurdum herkes oturduktan sonra babam direk konuya girdi.

"Akşam seni istemeye gelecekler hazır ol."

Annemde bende neye uğradığımızı şaşırdık. Boğazımdan kalan ekmek parça ile birlikte başımdan aşağıya kaynar sular dökülmeye başladı.

"Sen ne diyorsun bey?"

"B-baba ben yaşım daha on sekiz ."

"Bu evde benim sözüm üstüne söz söylenmeyecek demedim mi ben !?"

Sertçe yumruğunu masaya indirdi. "Ben ne diyorsam o akşama hazır olun!"

Masadan kalkıp direk odama gittim.

"O-olamaz ben daha küçüğüm tanımadığım görmediğim bir adamla n-nasıl e-ev..." devamını bile getirmek istemiyordum.

Kapının sesini duyunca o yöne baktım. Gelen annemdi

"kızım."

"Anne."

Annemle birbirimize sıkıca sarıldık. Başıma bolca öpücük kondurdu.

"Kızım yavrum elimden bir şey gelmiyor keşke gelse seni o adamın eline bırakır mıyım?"

Aradan yarım saat geçmişti.

"Hadi kızım toparla kendini tam saatinde hazır olmazsak baban ikimizi de öldürür." Diyip annem odadan çıktı.

Şu an yaşadıklarım keşke bir rüya olsaydı.

Zorla olsa bile dolabımın karşısına geçmeyi başarmıştım. Dolabı kurcalarken annem odaya girdi.

"Kızım ben her şeyi hazırladım baban sana elbise yollamış onu giymeni istiyor."

Bu adam şakamıydı ya zorla evlendirdiği yetmiyormuş gibi bir de üstüne elbise seçiyor!

Annemin elinden kutuyu alıp içini açtım.