Görücü usulü

Bölüm 14

İyi okumalar 🤍

Bugün bebeğimden kopma günümdü. Gece uyuyamamıştım. Sabah yorgun bir şekilde yataktan kalkıp duşa girdim. Bornozumu giyip banyodan çıktım. Zor da olsa dolabımın karşısına geçebilmiştim.

Belimde hissedilen ellerle arkamı döndüm.

"İyi misin?" Fısıldayarak kulağıma doğru konuştu.

"İyiyim." Gözümden yaş gelince elimin tersiyle sildim.

Emir beni kendine doğru çevirip alnıma öpücük kondurdu.

"Sakın kendini üzme her şey güzel olacak."

Konuşacak gücüm bile yoktu. Sadece kafamı salladım. Elimi karnıma götürerek son kez okşamaya başladım.

"Ben de şimdi duşa gireceğim. Sonra çıkarız olur mu?"

"Tamam." Üzerimi giyinip aşağıya indim. Kimsenin haberi yoktu benim dış gebelik yaşadığımdan.

"Günaydın kızım. Hadi gel sofraya otur kahvaltını yap güzelce. Senin için taze sıkılmış meyve suyu koydum."

"Yok anne siz yiyin."

"Noldu kızım sana?" Yanına gelip elimden tuttu.

"Gözlerin kızarmış. Emirle kavga mı ettiniz?"

"Yok anne gece uyuyamadım ondan."

"Hadi Esila çıkalım."

"Nereye oğlum?"

"Hastahaneye gidicez anne."

"Hayırdır oğlum ne hastanesi. Torunuma bir şey mi oldu?" Emirin yanımda rahat konuşamayacağını anlayınca arabaya doğru gittim.

(Emir'den)

"Esila dış gebelik yaşıyor anne."

"Ne!? Oğlum sen ne diyorsun?"

"Ben şimdi Esilayı hastaneye götüreceğim bebeğin alınması için geldiğimizde konuşuruz."

Esilanın yanına gidip arabaya bindim.

"Hazır mısın?"

"Hazırım."

Hastahaneye doğru yola çıktık bugünün hemen bitmesini istiyordum. Hastahaneye varmıştık. Esilanın elinden tutup doktorun odasına doğru yürüdük. Doktor Esilayı bir odaya alıp işlemleri gerçekleştirdi.

"Emir bey gelebilirsiniz." Doktorun sesiyle hemen odaya girdim.

"İyi misin?" Esilanın gözünden yaşlar akmaya başladı.

"Hadi çıkalım."

Çok dikkatli bir şekilde Esilaya yardım edip arabaya bindirdim.

"Aç mısın kahvaltı yapalım mı?"

"Gerek yok." Bebek konusunda ben de tabi ki üzülüyordum ama Esila'nın kafasını dağıtmalıydım.

"Biraz sahil kenarına gidelim mi peki?"

"Emir istediğim tek şey eve gitmek."

"Tamam güzelim." Elini alıp öpücük kondurdum. Eve gelince dikkatli bir şekilde Esilayı odaya çıkarttım. Poyraza bugün şirkete gelmeyeceğime dair mesaj attıktan sonra Esila'nın yanına gittim.

"Şimdi benim bebeğim yok mu?" Esilanın bu sözü üzerine kalbime hançer saplanmış gibi hissettim. Ne söylesem Esila'nın acısını dindiremeyecektim. Onun yanında üzüntümü göstermemeye gayret gösteriyordu.