Son bir ayı iyi kötü atlatmıştık. Emir bugün şirkete gitmemişti evde kalmıştı.
"Günaydın güzelim."
"Günaydın."
"Bugün hastahaneye gideceğiz dimi?"
"Evet. Emir içimde kötü bir his var. "
"O kötü hissi içinden at. Her şey güzel olacak. Sadece kontrole gideceğiz."
"Tamam." Emir üzerini giyinmek için dolabının önüne geçti. Bende yatağı toparlayıp kıyafet seçtim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Üzerimi giyindikten sonra kahvaltı yapmadan çıkmıştık. Hastahaneye vardığımızda gereken işlemleri yapıp sonuçları bekledik.
"Esila hanım durumunuz gayet iyi. Korkulacak bir şey yok. "
"Teşekkür ederiz." Doktorun odasından çıktığımızda kendimi hiç olmadığım kadar iyi hissetmiştim.
"Bir şey yokmuş güzelim. Rahatlaya bilirsin artık."
Gözümden yaşlar gelmeye başladı. Bu sefer ki yaşlarım mutluluktandı. Emirle el ele tutuşup arabaya bindik. Evin önüne gelmiştik. İnecekken Emir inmemi engelledi.
"Bekle inme."
"Neden?"
Karşıdan Berilin bavulları getirdiğini gördüm.
"Emir bunlar bizim bavullarımız."
"Evet güzelim."
"Nereye gidiyoruz?"
"Trabzon'a gidiyoruz."
"Ne! Gerçekten mi?" Mutluluktan ne yapacağımı bilemedim.
"Gerçekten güzelim." Emir de gülerek bana bakıyordu.
"İyi de senin işin ne olacak?"
"Çok az bir kısım kaldı. Poyraz halledeceğini söyledi."
"Yarene bakabilir miyim?"
"Bakabilirsin tabi." Bu evde ki en büyük destekçim Yarendi. Yarenle de vedalaştıktan sonra yola çıkmıştık. Uçak yerine özel arabayla geze geze gidecektik.
Hemen hemen mola verdiğimiz yerleri gezdikten sonra bir günün sonunda Trabzon'a varmıştık. Burası çok güzeldi.
Babaannemin verdiği evin anahtarıyla eve giriş yapmıştık.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
