Sabah gözlerimi telefon sesi ile açmıştım. Emirin telefonu çalıyordu fakat Emir sesi duyup uyanmamıştı.
"Emir. Telefonun çalıyor."
"Hıh. Benim mi?"
"Evet."
Emir zorla da olsa gözlerini açmıştı. Telefonu eline alıp konuşmaya başladı.
"Efendim Poyraz?"
"Abi acilen İstanbul'a gelmeniz lazım. Şirkette işler karıştı."
"Nasıl karıştı? Ne oluyor?"
"Yeni ortağımız olan Kemal Kılıçarslan biliyorsun önceden mafya işleriyle uğraşıyordu. Ortaklıkta bizim kabul etmediğimiz madde sununca doğal olarak kabul etmedik ve bunun sonucunda ortalık karıştı."
"Tamam sen halledemez misin? İlla benim mi gelmem gerekiyor?"
"Emir gelmezse burayı başınıza yıkarım diyor."
"Bak sen. Olay o kadar ciddi he."
"Aynen öyle."
"Tamam biz yola çıkarız bugün."
Emir telefonu kapatıp tekrardan yerine oturdu.
"Ne oldu?"
"Bugün İstanbul'a dönmemiz lazım."
"Neden?"
"Şirkette işler karışmış onları halletmem lazım."
"Peki."
"Bak inan bana bir kaç gün daha kalacaktık ama şirkette işler böyle olunca gitmek zorundayız."
"Sorun yok sevgilim gidelim."
Emirinde yardımıyla bavulları hazırlayıp kapının önüne indirdik.
"Sen üzerini gitin ben de sana kahvaltı hazırlayayım."
"Yok Emir kahvaltı hazırlama hemen çıkalım."
"Olmaz öyle kahvaltı yapman lazım."
"Giderken alırız o zaman."
"Tamam."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Üzerimi giyindikten sonra arabaya binip yola çıktık. İki saatin sonunda kafeden kahvaltılık bir şeyler alıp tekrardan yola koyulduk.
Emire hazırladığım kahvaltıyı ona verip bende diğer parçasını aldım.
"Kaç gibi İstanbul'da oluruz?"
"Şu an saat dokuz biz yedi de kalktık. Poyraz sağolsun. Akşama ya da gece bir iki gibi İstanbul'da oluruz."
"Tamam."
(On beş saat sonra)
Uykum olduğu için uyumuştum. Gözlerimi açtığım da ilk işim saate bakmak oldu. Saat gece on ikiydi.
