Görücü usulü

Bölüm 32

İyi okumalar🤍

(1 hafta sonra)

Büyük gün gelip çatmıştı. Bugün Nida sevgilisi Buğra ve ailesini kendi ailesi ile tanıştıracaktı.

Kahvaltı faslı bitmiş herkes telaş içerisindeydi. Yarenle beraber Nidanın yanına gittik.

"Heyecanlı mısın?"

"Çok heyecanlıyım yenge. Emir abimden korkuyorum biraz."

"Korkma korkulacak bir şey yok. Ben konuştum onunla ilk başta biraz kızdı ama yolun sonunda senin mutlu olacağını bildiği için sevinmişti."

"Sevindi mi gerçekten?"

"Evet. Bir abi kardeşinin mutlu olmasına neden üzülsün ki?"

"Canım Esila doğru söylüyor. Emir Buğrayla tanıştıktan sonra aranızda bir engel kalmaz."

Kapı sesi duyunca Emir içeriye girmişti.

"Hanımlar sizi beş on dakikalığına dışarıya alabilir miyim?"

Yarenle beraber odadan çıkıp Emir içeriye girmişti.

(Emir'den)

"Heyecanlı mısın?"

Sadece kafasını tedirgin bir şekilde sallamıştı.

"Bak abicim. Sana kızacağımı asla düşünme. İlk öğrendiğim de evet biraz sinirlendim ama bunun sebebi benim kardeşime bizden başkasıyla eğlenmesini, mutlu olmasını kıskanmak. Tabi ki de mutlu olacağın biriyle sevgili olacaksın yeri ve zamanı geldiğinde de evleneceksin. Ama abi yüreği işte dayanamıyor."

"Sana ilk başta haber vermediğim için özür dilerim abi. "

"Önemli değil. Olan olmuş birazdan burada olurlar. Ama bana söz ver abicim. Buğra'nın en ufak sana karşı yaptığı hatayı gelip bana söyleyeceksin."

"Tamam. Söz."

Nidaya sıkı bir şekilde sarılmıştım. Esilayı fark etmemiştim.

"Canım. Geldiler." Esila 'geldiler' deyince Nida çok heyecanlanmıştı. Onun mutluluğu beni de mutlu ediyordu.

Oturduğumuz yerden kalkıp beraber aşağıya indik.

"Hoşgeldiniz."

"Hoşbulduk."

(Esila'dan)

Bir iki saatin ardından Emir ve Poyraz Buğrayla beraber baş başa konuşmak için bahçeye çıkmışlardı.

Ben Yaren ve Nida da meraklı bir şekilde onları izliyorduk. Emir bizi görünce birbirimizle konuşuyormuş gibi davranıyorduk. Bir daha baktığımızda Emir gelin işareti yaparak bizi yanlarına çağırıyordu.

Nidanın heyecanı her halinden belliydi. Bahçeye Emirlerin yanına gidip oturmuştuk. Buğrayla tanıştıktan sonra aramızda koyu bir sohbet oluşmuştu.

(3 saat sonra)

Buğra ve ailesi bizlerle vedalaşıp evden çıkmışlardı.

"Beğendin mi Buğrayı?"

"İyi çocuk."

"Bu kadar mı?"

"Ne dememi bekliyorsun?"

"Bilmem. Bir kaç şey daha demeni bekliyordum."