Görücü usulü

Bölüm 34 (FİNAL)

İyi okumalar🤍

Gece rahat uyuyamamıştım. Sancılarım bazen artıyordu. Hemşire kontrole geliyordu.

Benim uyuyamadığım gibi diğerleride uyuyamamıştı.

"Yaren."

"Söyle canım."

"Ege'yi kime bıraktınız?"

"Komşuya bıraktık canım."

"İçiniz rahat değilse isterseniz onun yanına gidin. Şuanlık bende bir şey yok. İyiyim ben."

"Sen merak etme canım. Benim çok uzun zamandır tanıdığım biri sorun olmaz. Sen şimdi bunları düşünme." 

Karnıma giren sancı ile yerimde kıpırdamaya başlamıştım. Bu sefer ki sancı diğerlerine göre daha da şiddetliydi.

"E-mi-r."

Herkes başıma toplanmıştı Emirde hemşireyi çağırmaya gitmişti. Beş ona saniyenin ardından ağrı geçmişti.

"Esila hanım dolapta ameliyat için giymeniz gereken önlük var. Onu giymenizi rica edeceğim. Bu sancı doğum yaklaşıyor demek. Hazırlık amaçlı."

"Tamam."

Hemşirenin doğum yaklaşıyor dediği yerde çok tuhaf hissetmiştim. Emir Poyraz ve Buğra odadan çıkmışlardı. Annem ve diğerlerin yardımı ile üzerimi giyinmiştim.

Emir ve diğerleri tekrardan odaya girmişti. Emir yanıma gelip elimi sıkıca tutuyordu. Beş on dakikanın ardından suyumun geldiğini hissetmiştim. O an nasıl diyeceğimi bilememiştim.

"Emir. Suyum geldi."

"N-ne? Hemşire!" Bütün herkes Emirin bağırışı ile yerinden kalkmıştı.

"Kızım suyun mu geldi?"

Sadece başımı sallamıştım. Hemşire odaya girince beni direk doğumhaneye götürmek için yatağı odadan çıkarmışlardı. Gözümde ki yaşları bu sefer tutamamıştım.

"Siz bizimle aşağıya gelemezsiniz. Diğer asansör ile gelin." Emirler ile ayrı bir şekilde doğumhanenin önüne gelmiştik.

"Beyfendi lütfen burada bekleyin. Doğumhaneye girmeniz yasak."

"Esila! Biz buradayız güzelim. Seni ve kızımızı bekleyeceğiz. İkinizde sağsalim geleceksiniz Allah'ın izniyle korkma!"

Emirin sesini duymama çığlıklarım izin vermemişti.

(Emir'den)

Esila'nın çığlıklarını her duyduğumda canımdan can gidiyordu. Doğumhaneye girince ayaklarımın üzerine oturup ellerimi enseme koydum. Poyrazda aynı şekilde yanıma gelip oturmuştu.

"İkisi de Allah'ın izni ile sağlıklı bir şekilde çıkacaklar abi merak etme."

"İnşallah Poyraz. İnşallah."

(4 saat sonra)

Dört saattir içeriden ses seda yoktu. Esila'nın çığlık sesi de gelmiyordu. Bir şey oldu mu diye endişeye girmiştim. Aniden yerimden kalkıp doğumhanenin kapısının önünde duran hemşirenin yanına gittim.

"Benim eşim içeride doğumda dört saat oldu hala çıkmadı. Bir sorun mu çıktı acaba?"

"Eşinizin ismi neydi?"

"Esila Bozkurt."

"Ben bir bakayım." Hemşire içeriye girdikten iki dk sonra tekerlekli sepetin içinde bebek ile beraber çıkmıştı.