Görücü usulü

Bölüm 17

İyi okumalar🤍

Bedenime dolanan ağırlıklardan kurtulamaya çalıştım ama ne mümkün. Emine kolları yataktan çıkmama izin vermiyor.

"Gitme yanımdan uyuyalım."

"Sevgilim kahvaltı hazırdır şimdi. Hem sen de şirkete gideceksin geç kalırsın." Hafiften kollarını gevşettikten sonra çıkabilmişim. Aynadan tipimi baktıktan sonra kapıyı açıp çıkacakken Emir konuştu.

"Bu halde nereye gitmeyi planlıyorsun!?"

"Ne varmış halimde?" Gözleriyle altımı gösterdi.

"Aa ben pijamalarlayım. Senin sayende akıl kalmadı ki."

"Allah Allah ben ne yapmışım?"

"Senin bir şey yapmana gerek yok. Senin olduğun her yerde aklım başımda olmuyor."

"Emir Bozkurt'un olduğu her yer öyledir. Herkes öyle düşünür."

"Herkes düşünemez canım tek ben düşünürüm." Eşyalarımı alıp banyoya geçtim.

Banyodan çıkınca Emiri oda da bulamadım. Sanırım aşağıya indi. Üstümü giyindikten sonra ben de aşağıya indim.

"Günaydın yenge."

"Ooo Nilda hanım siz buralarda mıydınız?"

"Dersler falan var yenge onlarla uğraşıyorum."

" Anladım canım."

"Yenge şey dicem. Abimle benim işimi konuştunuz mu?"

"Senin işin? He sevgilin vardı. Daha ses çıkmadı Emirden. Biliyorsun kötü zamanlardan geçtik."

"Biliyorum yenge. Bugün abimle konuşsan Berk haber bekliyor çünkü."

"Ağzını yoklarım canım."

"Canım yengem benim ya." Nilda'ya sarıldıktan sonra beraber aşağıya indik.

"Günaydın kızım."

"Günaydın."

"Bugün neler yapacaksınız?"

"Bilmem büyük ihtimalle evde dururum ben Emir zaten şirkete gidecek."

"Bence de bir zahmet şirkete gitsin bayadır aksatıyor."

"Emir ben de seninle gelebilir miyim şirkete?"

"Şirkette ne işin var?"

"O işlerden bende anlıyorum önceden öyle bir şirkette çalışmıştım. Sana yardım amaçlı dedim."

"Tamam oldu bu iş. Oğlum sen götür Gülçini de hem sana yardım da eder." Emir uzun süre bana baktıktan sonra annesine döndü.

"Aslında gerek yok. Ben hallediyorum işleri."