Kızım ile beraber yedinci ayımızı bitirmemize iki hafta kalmıştı. Yavaş yavaş sonlara doğru geliyorduk. Bunun mutluluğundan öte bu zamana kadar sağlıklı bir şekilde büyümesi benim için önemliydi.
"Günaydın prenseslerim."
"Günaydın."
"Nasıl hissediyorsun kendini? Aç mısın?"
"Yok hayır. Tam tersi bir şey yiyesim yok."
"Olmaz öyle. Bir şeyler atıştırman lazım. Ben kahvaltıyı hazırladım."
"Peki."
Emirin yardımı ile birlikte yataktan kalkmıştım. Üzerimi değiştirme gereği duymamıştım. Bu eve iki ay önce gelmiştik. Emir benim stresten uzak durmam için böyle bir şey yapmıştı.
"Kahvaltı çok güzel görünüyor sevgilim eline sağlık."
"Afiyet olsun birtanem."
Emirin hazırlamış olduğu kahvaltıyı yedikten sonra yürüyüş için ormanlık alana gitmeye karar vermiştik. Ondan sonrada Yarenlerin yanına gidecektik. Yaren doğum yapalı üç ay olmuştu.
Emiri yardımı ile odaya çıkıp üzerimi tekrardan Emirin yardımı ile değiştirmiştim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Emir üzerine gömleğini giyip arabanın anahtarını aldı. Beraber dikkatli bir şekilde merdivenlerden inip arabaya bindik. İlk işimiz yürüyüş olduğu için oraya gidecektik ama Yaren ve Ege yani bebeğine değişiklikti olacağını düşündüm. O yüzden önce onların yanına uğradık.
"Burada bekleyelim ben Yarene haber vereyim."
"Tamam hayatım." Yarene gelmesi için mesaj atmıştım. Camdan baktığım da Poyrazın kucağında Ege'yi görünce çok sevinmiştim. Uzun zamandır onu görmüyordum. Yaren ve Poyraz arabaya binince tekrardan yola çıkmıştık.
"Hoşgeldiniz."
"Hoşbulduk canım. Nasıl hissediyorsun kendini?"
"İyiyim. Son aylara yaklaşınca iştahım kesiliyor biraz bir de yalancı sancılar işte bilirsin."
