Kanar gibi, yaramı dağlarım
Yanar içim, yine de saklarım
Geçmez sözün,
bir bana geçmez, gücün yetmez
Koşar gibi, ölüme atlarım
Ezip geçer, yine de kalkarım
Yetmez gücün, bi' bana yetmez
Sözün geçmez, gücün yetmez
Öyle dertli dertli bakma,
gören olmaz, gören olmaz
Kalbinden söyler ama,
duyan olmaz, duyan olmaz
Duman- Öyle Dertli
Oy ver yoksa 🔫
"Jeongguk?" Genç çocuğun daha ne kadar şaşırabilirim diye düşünürken daha da şaşırması hayatın bir cilvesiydi sanırım..
Jeongguk başını kaldırıp karşısında dikilen bedene bakıp kaşlarını çattı. "Seni tanıyor muyum?" Diye sorduğunda ayakta dikilen beden gülümsemişti.
"Benim Namjoon, gözlüklü, yanında hep kalın kitaplar taşıyan hani." Jeongguk kaşlarını çatıp bir süre düşündü zihnine dolan anılarla aydınlanma yaşamış gibi açılmıştı gözleri, oturduğu yerden kalkıp eski dostuna sarıldı.
"Namjoon! Lan nerelerdeydin bunca zaman göremedim seni?"
"Asıl sana sormalı, ulaşmaya çalıştım sana hep ama hiç başarılı olamadım."
"Numaramı değiştirdim, oturduğum yeri falan çok değişiklik yaptım hayatımda." Başını salladı karşısına oturduğunda iki genç hala anlamaz bakışlarla onları izliyorlardı.
"Nasıl yani siz daha önceden tanışıyor muydunuz?" Sevgilisinin sorusuyla başını salladı Namjoon.
"Evet güzelim, aynı liseye gitmiştik. Tabi o zamanlar bu it bir zorbaydı." Kafasına atılan şeker paketiyle eski dostuna baktı.
"Yalan yanlış anlatma iflahını si-keserim." Yanında oturan ve kendisine büyük gözlerle bakan küçüğün yanında küfür kullanmamaya çalışıyordu. Bunu fark eden Namjoon aynı sevgilisi gibi Jeongguk'a imalı gözlerle bakmıştı.
"Liseden arkadaşız biz. Ben liseyi son sene bırakıp gittiğim için irtibatımız kesilmişti, kim bilirdi ki yeniden bu şekilde bir araya geleceğimizi." Namjoon gülümseyerek başını sallamıştı.
Yanlarına gelen garson menüyü önlerine koymuş onlar siparişlerini verene kadar da başlarında beklemişti.
Jeongguk yanında oturan küçüğün ne seçeceğine karar veremediğini gördüğünde yardımcı olmuştu. İkisi de limonata ve sandviç istemişlerdi. Karşılarında oturan ikili de kahve ve tatlı istemişlerdi.
Siparişleri gelene kadar sohbet etmişlerdi. Namjoon'un gözü geldiğinden beri hiç sesini duymadığı çocuğa kaymıştı. Sevgilisi konuşuyor o da gülümseyerek başını sallıyordu daha sonrasında ise telefonuna bir şeyler yazıp gösterdiğini gördüğünde içini bir merak kaplamıştı.
Karşısında oturan arkadaşını dürtmüş onların duymayacağı şekilde fısıldayarak merak ettiği şeyi sormuştu.
"Bir sorunu falan mı var?" Jeongguk küçük olandan bahsettiğini anladığında bakışlarını kendi aralarında konuşan ikiliye sonra da arkadaşına çevirdi.
"Bilmiyorum, kabalık olmasın diye sormadım." Diye yanıtladı. İlk karşılaştıklarında "Konuşamıyor musun?" Diye sormuştu ama sonrasında üstelememişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Silenced ●Taekook●
Fanfic-Tamamlandı- Angst değildir × Yetişkin içerik × Tetikleyici unsurlar içerir. Babasını küçük yaşta kaybetmiş annesinin başka bir adamla evlenmesinin ardından hayatı mahvolan, umutlarını yitirmiş, tek dileği ölmek olan bir çocuk. Ve tesadüf eseri tanı...
