That light voice of yours that brushes past me
Please call my name just one more time
Even though I'm standing still under the frozen glow of the setting sun
I'll walk towards you step by step
Still With You
There isn't a single light in this dark room
I shouldn't get used to this
But it becomes familiar again
The low noise I hear coming from the air conditioner
If I didn't have even this,
I think I'd actually fall apart
Laughing together and crying together
I guess these simple emotions
Were everything to me
Jungkook- Still With You
Merhaba, sizi bu fice son defa selamlıyorum. Bir diğer bölüm de son söz olacak, onu da okursanız çok sevinirim. Son defa keyifli okumalar dilerim şeker çocuklarım. :)
☆
"Ne demek hafızasını kaybetmiş? Sen ciddi misin?.." Diye şok içinde bağırdı sarışın oğlan. Jeongguk koltuğa çökmüş, başı yere eğik şekilde oturuyordu.
Jimin ellerini sarı saçlarına atıp sakinleşmeye çalıştı.
"Tam da her şey yoluna girmişken bir anda neden?.. Neden her şey tepetaklak oldu?" Diye yakındı genç çocuk.
Haklıydı da.
Bütün ipler kaderin elindeyken oradan oraya bir kukla misali oynatılmaktan başka bir seçenekleri yoktu ne yazık ki.
"Yaşadığımız kadere sokayım." Diye öfkeyle mırıldandı ve derin bir iç çekti.
Yatakta gözleri kapalı vaziyette yatan çocuğun bilinci açıldığındaysa doktor ve hemşire girdi odaya.
"Tekrar merhaba Bay Kim, şimdi nasıl hissediyorsunuz?" Doktor sakin bir sesle konuştuğunda Taehyung yatakta doğrulup ellerini kucağında birleştirdi.
"İyiyim.. Sanırım yani." Doktor genç çocuğu genel muayeneye tabi tutarken yanında duran hemşire elindeki dosyaya bir şeyler yazıyordu.
"Pekala, hadi bir kolunuzu kaldırmayı deneyelim bakalım." Taehyung yavaşça kolunu kaldırdığında doktor başını salladı. "Diğerini de aynı şekilde." Her iki kolunun da çalışır vaziyette olduğundan emin olduktan sonra sargılı bacaklarına indi bakışları.
"Şimdi de bacaklarınızı hareket ettirir misiniz lütfen?" Dediğinde herkes genç çocuğun bacaklarına odaklanmıştı.
Bir kaç saniyelik bekleyişin ardından hiç bir hareket belirtisi görmediklerinde odada ki gözler çocuğun yüzüne çıkmıştı.
Taehyung'un ise onlardan pek bir farkı yoktu. Çatık kaşlarıyla yerlerinden bir santim bile kımıldamayan bacaklarına bakıyordu.
Gözlerini endişeyle doktora çevirdiğinde doktor yanındaki hemşireye bir şeyler söylemişti. Odadan çıkan hemşire çok sürmeden geri odaya geldiğinde elindeki iğneyi doktora uzattı.
"Evet, şimdi hiç korkma Taehyung tamam mı? Sadece küçük bir test yapacağım o kadar." Doktor elindeki iğneyi sırasıyla çocuğun ayaklarından başlayarak bacaklarına doğru hafif hafif batırarak ilerlemeye başladığında Taehyung gerginlikle gelecek acıyı beklemeye başladı.
Fakat o acı hiç gelmedi..
Doktor geri çekilip iç geçirdiğinde durumun ne olduğunu az çok tahmin eden Namjoon ve Jeongguk da sıkıntıyla doktora baktılar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Silenced ●Taekook●
Fanfic-Tamamlandı- Angst değildir × Yetişkin içerik × Tetikleyici unsurlar içerir. Babasını küçük yaşta kaybetmiş annesinin başka bir adamla evlenmesinin ardından hayatı mahvolan, umutlarını yitirmiş, tek dileği ölmek olan bir çocuk. Ve tesadüf eseri tanı...
