[W KOREKCIE] One man, many faces - The Rebellion Trilogy [ CZĘŚĆ II ]

ROZDZIAŁ III - Teraźniejszość

Nie wysłuchała mnie. Odeszła. Tak po prostu odjechała. Biegłem za jej samochodem jak głupi, ale to na nic. Nie mam super mocy, żeby ją w ten sposób dogonić.   
   Postanowiłem dać jej ochłonąć. Wierzyłem, że gdy ochłonie, pozwoli mi się wytłumaczyć. Na pewno pozwoli...
   Jeszcze wtedy nie sądziłem, że zrobi coś takiego...
Dam jej czas. Czas pomaga w wielu sprawach, w tej też pomoże.
   Miałem zaprosić Gretę, aby pokazać jej mój nowy dom, w którym chciałem zamieszkać. Razem z nią. Ostatecznie zaprosiłem tam chłopaków na whiskey i Fifę. Nie powiedziałem im jeszcze o tej sytuacji. Nie wiedziałem, jak powiedzieć o tym Dylanowi.
   Akai z Millerem grali teraz meczyk, a ja zapijałem się cholerną whiskey.

— Widzę, że coś cię trapi stary.
   Akai rozlał mleko, więc trzeba je wypić. Jeśli nie powiem tego, teraz to już lepszego momentu nie będzie.

— Nie wiem, skąd się o tym dowiedziała, ale przyszła tu Dracy.

— Poważnie?

— Tak, ale to nie wszystko. Chciała porozmawiać, więc niechętnie, ale zgodziłem się jej wysłuchać, ale wiecie, co zrobiła? Rzuciła się na mnie, a ktoś za okna zrobił nam zdjęcie, po czym Dracy zaśmiała mi się prosto w twarz i wyszła. Godzinę później spotkałem się z Gretą, która zdenerwowana i zawiedziona jak nigdy, pokazała mi te zdjęcia i nie dała tego wytłumaczyć. Jestem cholernie wkurwiony. Straciłem najcudowniejszą dziewczynę, jaką mógłbym tylko sobie wymarzyć!

— Wiem, że moja siostra jest czasem pierdolnięta, ale nie wiedziałem, że aż tak.

— Stary, ale ona ma łeb. Żeby myśleć taki plan i jeszcze kogoś wynająć?

— Uważam, że Greta się uspokoi, pogadacie i wszystko się ułoży, a co do Dracy... Wkurwiła mnie. Nie myślałem, że moja własna siostra jest aż tak tępa.

— Mam nadzieję, bo ja nie wiem, co bez niej zrobię. Ten dom kupiłem dla nas, kurwa dla nas!

— Stary spokojnie, dacie radę, pogadam z Dracy, odkręci to.

— Z nią już nie chce mieć nic wspólnego.

— Stary spokojnie, bo jeśli macie być ze sobą to będziecie. Nawet jeśli teraz jest to niemożliwe, to kiedyś będzie. Spotkacie się gdzieś w kawiarni albo…

— A jak nie? A jak ona mi tego nie wybaczy? A jak ona mnie nie wysłucha?

— To wtedy znajdzie się inna, z którą będziesz dzielił życie.

— Pamiętaj, tego kwiatu jest pół światu. — Wtrącił Akai.

— A trzy czwarte, chuja warte. — dodałem.

   Grając, rozwaliłem, pada. Nigdy jeszcze mi się to nie zdarzyło, ale muszę być ze sobą szczery — to nie wina gry, tylko tego, że ciągle myślę o tym, jak odkręcić sprawę, która i tak jest już skomplikowana.

...

Lubicie perspektywę Davida?