|| ေမပယ္႐ြက္ထက္ နီေသာ အက်ႌ ၊ ဆီးႏွင္းလိုျဖဴေသာ အသားအေရ [အပိုင္း ၁] ||
ဒါေပါ့ ဒီကိစၥမ်ိဳးဟာ ဘယ္တုန္းကမွ သူ႔ႏႈတ္ကေန က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထုတ္ေျပာမွာ မဟုတ္တဲ့ အရာမ်ိဳးပဲ ။ သို႔ေသာ္လည္း သူ ေငြမင္ေရာင္လိပ္ျပာေတြအေၾကာင္း ေျပာခဲ့တုန္းက နန္ဖုန္းနဲ႔ ဖူေယာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြ ျဖဴေရာ္သြားခဲ့တာ အံ့ၾသစရာမရွိေတာ့ ။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း သူတို႔ရဲ႕ စစ္သူႀကီးေတြနဲ႔ အတူလိုက္ရင္း ေငြမင္ေရာင္လိပ္ျပာေတြရဲ႕ အရွင္သခင္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ ႀကဳံဖူးခဲ့တာေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆႏိုင္တယ္ ။
နတ္မင္းတစ္ပါးက ေမးတယ္ ။
" အိမ္ေရွ႕စံအရွင့္သား ! သင္ ဟြားခ်န္နဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ သူ ... သူ .. သူ ... သူ သင့္ကို ဘာလုပ္လိုက္လဲ ?"
သူေမးတဲ့ အဲဒီေလသံက " သင့္လက္ေရာ ျပန္ပါလာရဲ႕လား ? သင့္ေျခေထာက္ေရာ အေကာင္းတိုင္းရွိေသးရဲ႕လား ?" လို႔ ေမးတဲ့ ေလသံနဲ႔ ပိုတူေနတယ္ ။
ရွဲ႕လ်န္က ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ။
" သူက ဘာမွမလုပ္ပါဘူး ... ဒီတိုင္း ..."
သူေျပာရင္းတန္းလန္း ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္ ။ ရွဲ႕လ်န္ရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ ပလုံစီလာခဲ့တယ္ ။
[ ဒီတိုင္း ... ဘာလဲ? " ဒီတိုင္းသူက ကြၽႏ္ုပ္ရဲ႕ မဂၤလာေဝါယာဥ္ကို လာလုၿပီး ကြၽႏ္ုပ္လက္ကို တစ္ေလွ်ာက္လုံးဆြဲၿပီး ေခၚသြားတယ္ " လို႔လည္း ေျပာလို႔ မျဖစ္ဘူး မဟုတ္လား !!!?]
တစ္ခဏအၾကာ ၿငိမ္သက္ေနၿပီးမွ သူေျပာလိုက္တယ္ ။
" သူက ယြီကြၽင္းေတာင္ေပၚမွာ တေစၦမ ႐ႊမ္းက်ီး စီရင္ထားတဲ့ ရႈပ္ေထြး အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ အစီအရင္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ၿပီး ကြၽႏ္ုပ္ကို အဲဒီေနရာဆီကို ေခၚေဆာင္သြားေပးတာ "
နတ္မင္းအမ်ားစုဟာ သူ႔ရဲ႕ အေျဖစကားေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ေထြးေႏွာက္က်ိေလးလံကာ စိတ္ႏွလုံးမသက္မသာ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီး အခ်င္းခ်င္း တီးတိုးေျပာသူေျပာ ၿငိမ္က်သြားသူ ၿငိမ္က်နဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ ။ တစ္ခဏအၾကာမွ နတ္မင္းတစ္ပါးက ထပ္ေမးတယ္ ။
