|| အမွန္တရား သို႔မဟုတ္ ပရိယာယ္ ၊ ရိပ္စားမိဖို႔ခက္လွတယ္ [ အပိုင္း ၂ ] ||
ရွဲ႕လ်န္က ခ်ီ႐ုံဆီ တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ သူ႔ကို တစ္ခဏမွ် စူးစိုက္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ ရွဲ႕လ်န္က ေျပာလိုက္တယ္ ။
" ခ်ီ႐ုံ မင့္ ၾကည့္ရတာ ဒီႏွစ္ေတြအေတာအတြင္း အေတာ္ေလး ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ ရွိေနပါ့လား"
သူ႔စကားဆုံးတာနဲ႔ ဟြားခ်န္ဟာ ရွဲ႕လ်န္ရဲ႕ အသြင္အတုအေယာင္ကို ဖယ္ရွားပစ္လိုက္တယ္ ။ သူ႔ပိုင္နက္ထဲ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ သူသုံးေယာက္ရဲ႕ အသြင္အစစ္အမွန္ေတြကို ျမင္ရတဲ့အခါ ခ်ီ႐ုံ မ်က္လုံးေတြ ျပဴးက်ယ္လာတယ္ ။ လန္ခ်န္းခ်ိဳးက စိတ္ရႈပ္ေထြးစြာနဲ႔ ေမးတယ္ ။
" ဝမ္းကြဲ ေနာင္ေတာ္?"
အေစာပိုင္း ခ်ီ႐ုံေျပာတဲ့ " ငါတို႔ ရွန္းလာ့" ဆိုတဲ့ စကားကို သူၾကားမိခဲ့စဥ္က ဒီ တေစၦစိမ္းရဲ႕ အတိတ္ဘဝ အသြင္အစစ္အမွန္ဟာ ရွန္းလာ့ျပည္က တစ္ေယာက္ေယာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ သူခန႔္မွန္းႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ ခ်ီ႐ုံနဲ႔ ရွဲ႕လ်န္တို႔က ဒီလို ပတ္သတ္ဆက္ႏြယ္မႈမ်ိဳးအထိေတာ့ ရွိခဲ့လိမ့္မယ္လို႔ သူလုံးဝ မထင္ထားခဲ့ဘူး ။ ခ်ီ႐ုံဟာ ရွဲ႕လ်န္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ။ အဲဒီေနာက္ သူ႔ရဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံးကို ထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ၾကည့္ရင္း အဲဒီအၾကည့္ေတြထဲမွာ ထူးဆန္းအံ့ၾသေနတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြ မက္ေမာအလိုႀကီးတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြ ဆာေလာင္ကပ္ၿငိေနတယ္ ။ သူ႔ရဲ႕ အၾကည့္ေတြ ရွဲ႕လ်န္ရဲ႕ ေက်ာမွာ လြယ္ထားတဲ့ ဓားရွည္ဖန္းရွင္းဆီ ေရာက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ ႐ုတ္တရက္ႀကီး အားပါးတရ ဝါးလုံးကြဲ ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာေတာ့တယ္ ။
" လက္စသတ္ေတာ့ ဒီလိုကိုး !!! ဒီလိုကိုး !!! ဖန္းရွင္းက ခင္ဗ်ား !! ခင္ဗ်ား ဖန္းရွင္းပဲ !!!! ဟားဟားဟားဟားဟားဟား !!!"
သူဘာေၾကာင့္ အသည္းအသန္ေအာ္ဟစ္ ထရယ္ေနလဲ မသိေပမဲ့ လန္ခ်န္းခ်ိဳးရဲ႕ စိတ္ထဲ ဒါဟာ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ခံစားမိတာေၾကာင့္ ေဒါသတႀကီး ေအာ္လိုက္တယ္ ။
" ဘာရယ္စရာရွိလို႔လဲ!!?"
ခ်ီ႐ုံက မုန္းတီးစြာနဲ႔ ျပန္ေအာ္တယ္ ။
