|| ေကာင္းကင္ဘုံ နန္းေဆာင္ကို ဝင္စီးျခင္း ၊ နတ္မင္းအားလုံး ထိတ္လန႔္ေစမဲ့ စကားသုံးခြန္း ||
ေငြမင္ေရာင္တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့ ေလျပင္းဟာ ဝုန္းဒိုင္းက်ဲ ဝင္လာခဲ့ခ်ိန္ ရွဲ႕လ်န္ရဲ႕ ပထမဆုံး တုံ႔ျပန္မႈက ဘာမွ မစဥ္းစားဘဲ သူ႔လက္နဲ႔ ကာလိုက္တာပဲ ။ ေရာ့ယယ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ လက္ေကာက္ဝတ္မွာ ရွိေနၿပီး အေျခအေနအရလိုအပ္တာနဲ႔ အလိုေလွ်ာက္တိုက္ခိုက္ဖို႔ အသင့္ရွိေနတယ္ ။ သို႔ေပမဲ့ အဲဒီ ေငြမင္ေရာင္လိပ္ျပာေတြဟာ သူ႔ဆီကို တိုးဝင္မလာဘဲ သူ႔ေနာက္မွာ ေစာေစာေလးကတင္ ရန္သတ္ေနၾကတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ ရွဲ႕လ်န္ေဘးနားကေန ေဝ့ဝဲ ျဖတ္ပ်ံသြားၾကတယ္ ။
ဖုန္းရွင့္နဲ႔ မုခ်င္ဟာ အဲဒီေသမင္းတမန္ ဝိညာဥ္လိပ္ျပာေတြနဲ႔ လက္ေတြ႕ႀကဳံေတြ႕ ခံစားခဲ့ဖူးတာေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ ဘယ္ေလာက္ အစြမ္းထက္တယ္ဆိုတာကို သိၿပီးသားျဖစ္ၿပီး သတိလက္လြတ္မေနရဲၾကဘူး ။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးဟာ လက္ေတြကို ၿပိဳင္တူ ေျမႇာက္လိုက္ၾကၿပီး ေအာ္လိုက္ၾကတယ္ ။
" အကာအကြယ္ !!!!"
ေငြမင္ေရာင္လိပ္ျပာေတြ ေထာင္ေသာင္းမက ဟာ သူတို႔ရဲ႕ အေတာင္ပံေတြကို ေလျပင္းတစ္ခုလို တျဖတ္ျဖတ္ခတ္ၿပီး သူတို႔ဆီကို အရွိန္ျပင္းျပင္း ထိုးစိုက္ဦးတည္တိုးဝင္သြားေပမဲ့ မျမင္ရတဲ့ နံရံတစ္ခုက သူတို႔ကို တားဆီးထားတယ္ ။ လိပ္ျပာေတြဟာ မျမင္ရတဲ့ နံရံဆီ မိုးႀကိဳးမုန္တိုင္းတစ္ခုလို ၊ မိုးသီးမိုးေပါက္ေတြ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ တဝုန္းဝုန္း ေႂကြက် ထုႏွက္သလို ျပင္းထန္စြာ သြားေရာက္ ႐ိုက္ခတ္ေတာ့တယ္ ။ ပြတ္တိုက္ထိခတ္မႈကေန အျဖဴေရာင္ အလင္းေတြ လင္းျဖာလာတာဟာ မီးပြင့္ မီးဖြားေတြ ထြက္လာသလိုပဲ ။ ၾကည့္ရတာ ဟိုႏွစ္ေယာက္က အကာအကြယ္ မႏၲာန္တစ္ခု ခ်ထားတယ္ထင္တယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ေမွာ္အစြမ္းနဲ႔ အကာအကြယ္တစ္ခုကိုေတာင္ အံတုရင္ဆိုင္ၿပီး ေသမင္းတမန္ ဝိညာဥ္လိပ္ျပာေတြဟာ ပိုးဖလံမ်ိဳး မီးကိုတိုးသလို အရွိန္ျပင္းျပင္း ၊ အဆုံးအစမရွိ အ႐ူးအမူး တိုးဝင္ၾကတယ္ ။ ဝိညာဥ္စြမ္းအားသုံး အကာအကြယ္နဲ႔ေတာင္မွ လိပ္ျပာေတြရဲ႕ ဒလေဟာတိုက္ အေတာမသတ္ တိုးတိုက္မႈေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ေနာက္ကို တြန္းထုတ္ခံလိုက္သလိုပဲ ။
