|| တေစၦဘုရင္အား တို႔ထိရင္း အိမ္ေရွ႕စံက အမွန္တရားကို ရွာေဖြေလသည္ [အပိုင္း ၂] ||
သူတို႔ၾကားထဲက ပတ္ဝန္းက်င္ေလထုေလးဟာ တိတ္ဆိတ္ၿပီး ေအးခဲလာတာေၾကာင့္ ရွဲ႕လ်န္ဟာ သူ႔ေမးခြန္းက စည္းေက်ာ္သြားၿပီလားလို႔ ထင္မိတယ္ ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ တရင္းတႏွီးရွိခဲ့တယ္ ဆိုပင္မဲ့ ဟြားခ်န္ဟာ သူ႔ရဲ႕ အသြင္အစစ္အမွန္ကို တစ္ခါမွ ထုတ္မျပခဲ့ဘူး ။ ဒါအျပင္ သူ႔ရဲ႕ သ႐ုပ္မွန္ေပၚသြားခဲ့ၿပီးတာေတာင္ သူ႔ရဲ႕အသြင္မွန္ကို ျပန္မေျပာင္းခဲ့တာေၾကာင့္ သူ႔မွာ အေၾကာင္းျပခ်က္ တစ္ခုခု ရွိရမယ္ ။ ရွဲ႕လ်န္အေနနဲ႔ အတင္းတိုက္တြန္းဖို႔ရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ တုံ႔ျပန္ေျဖၾကားမႈကို မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ရွဲ႕လ်န္ဟာ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ အားပါးတရၿပဳံးလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။
" ငါက ဒီတိုင္းေမးၾကည့္တာပါ စိတ္ထဲ မထားပါနဲ႔"
ဟြားခ်န္က စကၠန႔္အနည္းငယ္ေလာက္ မ်က္လုံးေတြ အသာမွိတ္ထားၿပီးေနာက္ ႏူးညံ့စြာၿပဳံးလိုက္တယ္ ။
" တစ္ေန႔ အခြင့္အေရးရရင္ ကြၽန္ေတာ္ျပပါ့မယ္"
အကယ္၍ အျခားတစ္ေယာက္ေယာက္က ေျပာတာသာဆိုရင္ အဲဒီ " တစ္ေန႔ေန႔" ဆိုတဲ့ စကားဟာ ဝတ္ေက်တမ္းေက်သာ ျဖစ္ၿပီး အဓိပၸါယ္ကေတာ့ " ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေမ့လိုက္ပါ" ဆိုတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္တယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ဒီစကားေတြကို ေျပာလာတဲ့သူဟာ ဟြားခ်န္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ " တစ္ေန႔ေန႔" ဟာ " တစ္ေန႔ေန႔" ပဲျဖစ္ၿပီး အမွန္တကယ္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ရွဲ႕လ်န္ခံစားရတယ္ ။ ဒါက သူ႔ကို ပိုၿပီး စူးစမ္းခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာေစတာေၾကာင့္ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
" ဒါဆို မင္းျပမဲ့ေန႔အထိ ငါေစာင့္ပါမယ္ ... အခုေတာ့ အနားယူၾကစို႔"
ညဝက္ေလာက္ ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ေလွ်ာက္လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ရွဲ႕လ်န္ဟာ ခ်က္ျပဳတ္ျခင္းအမႈကို လုံးဝလက္ေလွ်ာ့လိုက္ကာ ျမက္ဖ်ာေလးဆီ ျပန္လာခဲ့တယ္ ။ ဟြားခ်န္ဟာလည္း သူ႔ေဘးမွာ လွဲအိပ္လိုက္တယ္ ။ သူတို႔ရဲ႕ သ႐ုပ္မွန္ေတြ ေပၚသြားခဲ့ၿပီးတာေတာင္မွ အခ်င္းခ်င္း ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ စိတ္ အေႏွာက္အယွက္မေပးၾကဘဲ နတ္မင္းတစ္ပါးနဲ႔ တေစၦဘုရင္တစ္ပါးဟာ တြန႔္ေၾကဖြာလန္ေနတဲ့ ျမက္ဖ်ာေပၚမွာ အတူလွဲရင္း ရယ္ရင္းေမာရင္း စကားစျမည္ေျပာရင္း အတူတကြ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့ၾကတယ္ ။
