|| သုခ စံရိပ္ၿမဳံဝယ္ ရွန္းလာ့ ရဲ႕ ေမးခြန္းမ်ား [ အပိုင္း ၂] ||
သူ႔စိတ္ထဲ ထင္မိတဲ့ အေတြးမွ်င္တစ္စေလးျဖစ္မယ္ထင္ရဲ႕ ။ တစ္စကၠန႔္ေလာက္ ျဖတ္ခနဲ အခ်ိန္ေလးတစ္ခုမွာ ဟြားခ်န္ရဲ႕ ပုခုံးေတြ ေတာင့္တင္းသြားသလို ထင္မိတယ္ ။ အခ်ိန္ဟာ သိပ္မၾကာသလို ဟြားခ်န္ဟာလည္း ပုံမွန္ေလသံနဲ႔ပဲ ျပန္ေျဖတယ္ ။
" ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ၾကရင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အသြင္အစစ္အမွန္နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္မယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္ေလ "
ရွဲ႕လ်န္က အားပါးတရ ၿပဳံးလိုက္တယ္ ။ သူက ဟြားခ်န္ရဲ႕ ပုခုံးကို ပုတ္လိုက္ၿပီး ေလးေလးနက္နက္ေျပာလိုက္တယ္ ။
" မဆိုးပါဘူး "
ရွဲ႕လ်န္ရဲ႕ ေလသံဟာ ပုံမွန္ပဲ ။ ဘာမွ မပိုသလို ဘာမွလည္း မေလ်ာ့ဘူး ။ သိပ္ကို ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းေလးပဲ ေျပာလိုက္တာျဖစ္တယ္ ။ ဟြားခ်န္ဟာ ျပန္ၿပဳံးျပတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာပဲ သူဟာ စိတ္သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္သြားသလိုပဲ ။ သူတို႔ ေျခလွမ္း အနည္းငယ္ ေလွ်ာက္သြားၿပီးမွ ရွဲ႕လ်န္ဟာ ႐ုတ္တရက္ ဟြားခ်န္နဲ႔ အတည္ျပဳဖို႔ အေရးႀကီးကိစၥ တစ္ခုရွိေနေသးတာကို သတိရၿပီး သူ႔လည္ပင္းမွာ ဆြဲထားတဲ့ ေငြႀကိဳးေလးကို ျဖဳတ္လိုက္တယ္ ။
" ဒါနဲ႔ စကားမစပ္... ဒါ မင္းထားခဲ့တာလား ?"
ဟြားခ်န္က လက္စြပ္ေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ၿပဳံးတယ္ ။
" အဲဒါ ေကာေကာ အတြက္ "
" ဘာလဲ ဒါက.. ?"
" ဘာမွ အေရးႀကီးတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး ဒီတိုင္း အေပ်ာ္သိမ္းထားဖို႔ "
သူက အဲဒီလိုေျပာေပမဲ့ ဒီပစၥည္းဟာ သူေျပာသလို သိပ္အေရးမပါ ၊ ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ အရာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ရွဲ႕လ်န္သိတယ္ ။
" ဒါဆိုလည္း... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ စန္းလန္ "
လက္စြပ္ေလးပါတဲ့ ေငြႀကိဳးေလးကို ရွဲ႕လ်န္က လည္ပင္းမွာ ျပန္ဆြဲလိုက္တာကို ၾကည့္ရင္း ဟြားခ်န္ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြဟာ ေတာက္ပစြာ အေရာင္လက္ေနတယ္ ။ ရွဲ႕လ်န္က သူ႔ပတ္ပတ္လည္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။
