RUH-U REVAN (berdel)

X

Selamun Aleyküm

Yine tam zamanında buralardayız ve söylemek istediğim ufak bir şey var.

Burayı okuyun çünkü okumadan geçince bir daha bir daha özel yorum yapıyorsunuz bazen yorum düşmüyor bazen bildirimler arası gözükmüyor cevap veremiyorum.

Zaten önemli olmadıkça burayı uzunda tutmuyorum.

Neyse diyeceğim o ki sımav haftam geldiği için bölümleri CUMARTESİ atmayı planladım. On beş tatile kadar sadece cumartesi günleri bölüm gelecek. Elimde olsa her gün atmak isterdim ama maalesef hem sınav senem hem zorlu bir dönem elimizden bu kadar geliyor.

O zaman iyi okumalarrrrrr

-----------------

Bir sağ omzuma bir sol omzuma selam verdikten sonra derin ve huzurlu bir nefes alarak seccadenin üzerine uzandım. Baran gelecek diye eve geçmiştim. Son söylediği şeyin üstünden bir gece geçmesine rağmen kalbim hala sağlıklı atmıyordu.

Bana onu demesinin üzerine telefonum şarjı biterek kapanmış bu biraz da işime gelmişti. Ne diyeceğimi bilemeyerek rezil olmak istemesemde konuşma bölündüğü için üzülmüştüm de. 

Gün içinde yine konuşsakta özleme mevzusunu ne o açmıştı ne de ben.

"Roza. Kapıdayım eğer uyanıksan içeri gireceğim hırsız sanıp korkma benim Baran"hızla ayaklanıp o içeri girmeden ben kapıyı ona açtım. Kalbim artık depara geçmiş damarlarımın içinde atıyordu.

"H-hoş geldin"gözleri bir şey demesen bir süre yüzümde gezindi. Giderkenki yorgun görüntüsünün aksine şu an daha diri duruyordu. Gözlerinde yorgunluk yoktu.

"Hoşbuldum" elindeki bavulu kenara bırakıp kollarıni iki yana açtı. İlk bir gözlerimi kırpıştırarak ona baktım.

"Eşler uzun süre ayrı kaldıklarında birbirlerine sarılırlar bence" gözlerimi biraz daha büyüterek kırpıştırdım. Ona sarılmak kalbime çok iyi gelmeyebilirdi.

Bir süre sarılmamı bekledi ama pes etmiş olacak ki kollarını kapattı. "Peki sorun değil her eş sarılmaz herhalde" yanımdan geçecekken izin vermeyerek önünde durdum. Ben sarılamazdım ama o bana sarılabilirdi. Bu sefer kollarını iki yana açan bendim. Dilim düğümlendiği için bir şey diyemedim ama o anlamışcasına sırıtarak bana doğru yaklaştı ve belime sıkıca sarıldı. Gerçek bir eş gibi...

Bende çok bekletmeden kollarımı kapatarak beline sarıldım. Kafamda göğsüne yaslıydı. Aldığım her nefes onun kokusuydu. Her insan alıştığı kişiyi özlerdi benim Baran'ı özlemem gayet normaldi.

Beni kendine biraz daha bastırdığında kalbimin hızlı atışı kalbimi yormaya başlamıştı. İlk defa yabancı bir erkekle bu kadar yakın bir temas içerisindeydim. Bu beni tedirgin etmiyordu. Normalde güvensiz hisseden bir insan değildim ama Baran'ın kolları fazla güven veriyordu.

Elleri saçlarım arasında dolaşırken gözlerimş yumdum. Çok uykum gelmişti. Kokusunun etkisi ya da sabah saatleri de olabilirdi bunun sebebi.

"Namaz kıldın mı?"diye fısıldadım. Her yer sessiz olduğundan beni duyduğuna emindim. "Havaalnında kıldım."kafamla onaylayarak gözlerimi kapalı tutmaya devam ettim. Ayakta uyumak bundab feyz alınmış bir sözdü bence çünkü neredeyse ayakta uyuyacaktım.

"Uyuyorsun"

"Hmhm"

"Yatağa uzan hadi"

"I ı"hafifçe güldüğünü duyduğumda eş zamanlı yüzümden ısınmaya başlamıştı.