RUH-U REVAN (berdel)

XIX

Selamun Aleyküm fırfırlarım.

İyisinizdir inşallah.

Buyrun efenim bölümünüz gelmek bulunmakta.

İyi okumalarrrrr

-----------

İlahi bakış açısı

"Karım nerede lan?!"yakalarını daha sıkı kavradı. "Karım nerde dedim"dönen başını titreyen bacaklarını umursamadan karşısındaki adamı bir daha sıkıştırdı.

"Karın bizde değil! Bir adam geldi götürdü bilmiyoruz!"

"Yalan atma! Kim götürecek benim karımı! Öldüreceğim lan hepinizi!"Yusuf çalan telefonuyla bir adım gerileyip ekrana baktı. Berfin arıyordu. Berfin onu kolay kolay aramazdı.

"Efendim abim?"

"Yusuf abi,abim yanında mı?"

"Yanımda acil mi?"

"Yengem bizde"

"Ne?"

"Ahmet bulmuş bize getirmiş yengem bizde."hızla telefonu kapatıp Baran'ı belinden tuttuğu gibi geri çekti. Zaten güçsüz olan bedeni Yusuf ile beraber geri gitmişti.

"Ne yapıyorsun?"

"Roza'yı bulduk yürü"

"Ne?"

"Yürü"

-Roza-

"Ya iyiyim ben iyi! Baran'ı görmek istiyorum! Ne demek kalktı gitti ya?! Nasıl izin verirsiniz?!"

"Sakin yenge aradım abimleri buraya geliyorlar"koltuğa oturup başımı ovalamaya başladım. Gerçekten haddinden fazla ağrımaya başlamıştı.

"Abim. İyi misin?"

"Başım ağrıyor."

"Stres yapıyorsun rahat bırak kendini."geriye doğru yaslanıp ellerimle tamamen yüzümü kapattım. Ne biçim bir gündü böyle?

"Nereye gitmiş ki Baran?"

"Bilmiyorum.  Yusuf abimle konuşurken arkadan gürültü patırtı geliyordu. Kesin şüphelendiği kişilerin yanına gitmiştir"hızla doğrulup "ameliyattab yeni çıkmışken?! Ya aptal adam! Nasıl yapar bunu?!"

"Yenge valla abimi kimse tutamazdı o an. Olmadığını görünce delirdi."

"Offff vallahi of! Namaz kılacağım ben"hızla ayaklanıp lavaboya girdikten sonra ilk işim kendimi sakinleştirip abdest almak olmuştu. Daha sonra çıkıp abimin ayarladığı seccadede ikindinin vakti geçmeden kılmaya başladım. Namaz her şeyin ilacı derken doğru bir tespit yapmışlardı. Kendimi dünyadan soyuylamış öyle huşulanmıştım ki bu zamana kadar en huşulu kıldığım namazlar arasındaydı bu namazım.

"Hoşgeldin abi"

"Roza nerede?!"son oturuşta tahiyyata başlamışken Baran'ın sesi tüm odağımı dağıtmıştı.

"Namaz kılıyor odada"sağıma soluma selam verdikten sonra odaya giren Baran ile ayaklandım.

"Roza!"ister istemez gözlerim dolarken hızla yanıma gelip kollarını bana doladı. Bende ona sıkıca sarıldım. Abimin beni kurtarmasıyla rahatlamıştım ama Baran'a sarılmak daha güvende hissettiriyordu.

"İyi misin?"

"Ben iyiyim"hafifçe geri çekilip ona baktım. "Ameliyat oldun Baran haline bak"

"Umurumda değil."elleriyle tüm vücudumu kontrol etti. "Çok şükür. Neren kanadı?"