RUH-U REVAN (berdel)

XVII

Selamun Aleyküm fırfırlarım.

Nasılsınız iyisiniz inşallah.

Okullarsa bitti daha doğrusu ilk dönem. Umarım istediğiniz sonuçlarla bitirirsiniz.

Şimdi bölümlere kısa diyorsunuz. Bölümleri iki katına çıkarırım ama mesela kitap 50 de bitecekse 35 de ya da 40 da biter yani kitap uzunluğunuda belirler ayrıca hızlı yazıp sürekli atamam o zamanda. İki bölüm süresi bir bölüme gider. Uzasın diyorsanız ona göre uzatalım.

Çok uzatmadam bölüme gidin iyi okumalarrrr

-----------------------

"Öyle yani. Bakalım inşallah atlatacağız"annem hala şokunu atlatamazken sürekli mutfağın kapısını kontrol ediyordum birinin gelmesine karşılık. Kimse bilmiyordu ama annem bilmeliydi bıçak altına yatacağımı. Bu tarz şeyleri gizlemek doğru olmazdı.

"Ne diyeceğimiz bilemedim kızım. Risk yok değil mi?"

"I ı risk yok."

"Allahım sen koru ya rabbim. Sopalık çocuk kimseye söylememiş bak. Bir şey olsa Allah korusun. Ay Allahım korusun"

"Amin annecim amin."

"Yardım edilecek bir şey var mı?"Berfin mutfağa girdiğinde ikimizde ona doğru döndük. Yüzündeki samimi gülümsemesi benimde ona öyle karşılık vermeme sebep oldu.

"Yok kızım geliyorduk bizde."

"Gelmişken boş gitmeyeyim."

"Yok kızım sen bir şey taşıma. Hamilesin otur ayaklarını uzat"gözlerimi kocaman açarak "ne?" Annem pot kırmışcasına elini ağzına örttü. Bu sefer Berfin'e döndüm.

"Ciddi mi? Hamile misin?"Berfin kafasıyla onayladığında şok üstüne şok geçirerek sıkıca kollarımı ona doladım. "Tebrik ederim. Hayırlı olsun" o da gülerek bana sarıldı.

"Teşekkür ederim. Bugün öğrendik bizde o yüzden geciktik biraz."annem bizi yalnız bırakırken Berfin'e baktım. Daha ilk baştan hamile kalmıştı. Bu topraklar için bu normal olsa da ben doğru bulmuyordum. Gerçi onlar istedikten kendilerinden emin olduktan sonra bir sıkıntı yoktu.

"Çok heyecanlıyım! Tabi birazda korkuyorum. Annemden gizli tutmasını ben istedim. Eğer herkes öğrenirse gelecek tepkilerden korkuyorum. Sultan anne sevinmez büyük ihtimalle. Zaten beni sevmiyor çocuğum hakkında diyeceklerini de duymak istemiyorum."

"Bence abine söylemelisin"

"Abime söylemeye utanıyorum."

"Eminim çok mutlu olacaktır. Zaten çocuklaeo seviyor bir de öz yeğeni olunca daha da bir sevinir"

"Ama Ahmetten"

"Ama sen onun kardeşisin"kafasıyla onayladı ve yine içten bir gülümseme sunup "teşekkür ederim"

"Ne demek ne zaman istersen çık gel konuşuruz. Hem artık evdeyim okul sezonu bitti. Kahve içeriz takılırız gezeriz." Bu onu biraz daha rahatlatmıştı. Yüz ifadesi biraz daha gevşerken "teşekkür ederim."

"Ne demek. Hadi odaya dönelim"

♡

"

Sende bir gariplik var ama hayrolsun ağam"gülerek garajın kapısını açtı. Arabayı içeri park ederkem bende kemerimi açmıştım.  Annemlerden çıktığımızdan beri imalı imalı konuşuyordu. İmalı konuşsada imanın arkasında ki şeyi bir türlü söylemeyerek eve gidince görürsün diye geçiştiriyordu.