"Hep kaderimin akını diledim Allahtan.
Namazlardan sonra oturur uzun uzun dua ederdim. "Allah'ım benim için en hayırlısı kimse onu yaz kaderime"
Kaderimin beni hep normal yollarla bulacağını düşünürdüm. Ta ki gün gelip töreme ait berdelle yüzleşen...
Valla sınav haftası bittiiii çok şükür bin şükür. Bölümüde bugün salıyorum ve şöyle söyleyeyim bölümler ya cumartesi ya pazar günü gelir. Hafta içi çok mümkün olmuyor. Bende isterim sık sık atmak ama işte.
Neyse uzatmayayım iyi okumalarrrrrrrrr
------------
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-------------
"Çay tamam patates tamam menemen o da tamam. Her şey tamam"masaya son bir kez göz attıktan sonra hızlı adımlarla yatak odasına geri döndüm. Henüz hepsi uyuyordu. Ben ne olur ne olmaz erkenden kalkıp kahvaltımı hazırlamıştım.
Baran da hala uyuyordu. Adam resmen uykuya bağımlı yaşıyordu. Dizilerde böyle yakışıklı adamlar kalkar erkenden spora gider falan ya yok onlara inanmayın bizimki bulduğu her fırsatta uyuyan türdendi.
Kendi kendime gülüp üzerime uzun hırkamı geçirdim. Başımada bir yazma alırken Baran'ın çatallı sesi doldu kulaklarıma. "Nereye?"
"İyi bekle"hızla kalkıp dolaptan eşofmanını aldı ve lavaboya girdi. "İki dakika gidip gelirdim!"
"Bekleee!"yatağın ucuna oturup beklemeye başladım. Neyi beklediğimi de bilmiyordum. Çok geçmeden tuvaletten çıkmıştı.
"Sonunda paşam her şey soğudu zaten"elleriyle saçlarını dağıtıp cüzdanı ve telefonunu aldı. "Hadi çıkalım"ayaklanıp kapıyı açtığımda ister istemez onu süzmüştüm. Altına gri eşofman üzerine siyah bir tişört giymişti. Onu ilk defa bu kadar spor dışarı çıkarken görüyordum.
"Ağam? Prensiplere göre siz böyle dışarı çıkamazsınız?"
"Hangi prensipmiş o?"
"Ağa olurken imzaladığınız sözleşmede sadece takım elbise kuralı olduğunu sanıyordum"dedim alaycı bir ses tonuyla.
"Tercih meselesi"yanıma gelip belimden itikleyerek dışarı çıkardı. Daha sonra ise ayakkabılarımızı giyerek birlikte evden çıkmıştık. Evin bahçesinizde aşıp tamamen sokağa indiğimizde Baran parmaklarını parmaklarım arasından geçirerek elimi tuttu. Garip karşılamadım. Çünkü bizi gördükleri an bir dedikodu halkası oluşuyordu çok rahatsız edici bir durumdu.
